Nummer 5

Pfff. Ik knal zo’n beetje uit elkaar van al het vocht dat erin zit, maar de chemotoestand is ook weer achter de rug. Vandaag heb ik me ook best wel vermaakt, want ik had Criminal Minds mee op DVD en dan gaat de tijd toch wel een stukje sneller. Nu even twee weekjes bijkomen en dan is de laatste alweer.

Of het echt effect heeft kunnen ze nog niet met zekerheid zeggen, maar het ziet er wel goed uit. Waardes die moeten dalen doen dat ook en anderen die moeten stijgen ook. Alleen een beetje (te?) langzaam, want ik heb nog geen dolenthousiaste dokter aan mijn infuus gehad. Wat wel super is, is dat mijn Hb ongeveer 7,5 is. Nou, dat heb ik in geen jaren meegemaakt, ik schommel normaal tussen 3 en 6. Geen wonder dat ik me zo fit voel!

Mr. Jummy is in het huis!

Ik heb genoeg Sultana Hartig om een kleine ijstijd te overleven, maar dat geeft niets, Mr. Jummy is hier! Ik ben verliefd! We maken nu al allemaal avonturen mee. Binnenkort ga ik zelf nog een mini-jummy in elkaar flansen, dan is hij niet meer zo alleen. Al vermaakt hij zich ook wel prima in zijn eentje zoals je ziet.

Het was trouwens nog best een gedoe. Ik was in de veronderstelling dat de spaarzegels stickers waren, maar nee. Dus stond ik in het postkantoor te knippen en te plakken. Ik was er immers toch en ik had geen zin om eerst naar huis te gaan. Gelukkig waren de mevrouwtjes heel vriendelijk en knipten en plakten ze gewoon mee!

Klussen met Nic deel XIII

Ha! Tijd voor een ongelukje! Ik ben een muurtje aan het herstellen met Alabastine Muurglad en dat ging best grappig eigenlijk. Alleen het afschuwelijke filmpje (“Je dacht dat je het niet kon he! Maar je kunt het weeeeeelllll!!!”) liegt een beetje, want om een beetje mooi resultaat te krijgen ben je echt niet in een keer klaar. En ook zonder knoeien lukt niet. Dus had ik een oude handdoek op de grond liggen met wat klodders hier en daar, dat ik vanmiddag in een vlaag van verstandsverbijstering besloot uit te schudden in de tuin.

Alleen die geknoeide klodders worden hard. En die klodders laten los als je flink schud. En die klodders landen dan uiteraard precies op je neus. En had ik al gezegd dat die klodders HARD zijn? Auw! Pijn! Boe! Lelijk woord! Waarom nou toch precies op mijn neusje?

Zondigen

Ik weet dat ik grote groepen moet ontwijken in verband met mijn lage weerstand, maar het was zo ontzettend tijd voor een feestje dat ik gisteren gewoon tussen 15.000 (ofzo, weet ik het) malloten stond te dansen op Rockit bij de Maarsseveense Plassen. En het was heel, heel, heel erg leuk! De rij om binnen te komen (niet leuk) en dat eindeloze gekloot bij de wc’s altijd (ook niet leuk) ben ik alweer vergeten, het was verder heel veel fijne muziek, lekker warm weer ondanks twee buitjes, leuke mensen, pilsjes, heerlijke hamburgers en een avontuurlijke fietstocht terug door het enge bos! alleen mijn arme, arme kuitjes…ik moet heel langzaam de trap op en af, auw, auw, auw 🙂

Klussen met Nic deel XII

Vandaag had ik mijn vrije dag en dus kon ik mooi verder met de mini-renovatie van de keuken. Ook handig dat het lekker warm is, want als je om een uur of tien een eerste laag wit tegen het plafond foempt, kun je ’s middags al de tweede laag doen, zodat het er meteen lekker uitziet!

Tussendoor ben ik even naar de IKEA geweest, alleen de nieuwe greepjes die ik wilde halen hadden ze helaas niet. Ik zit nu ook te twijfelen of ik niet gewoon de oude herbruik, want het is allemaal best prijzig en zo onwijs lelijk zijn ze eigenlijk niet.

Volgende stap? Kastjes verven! En daarna misschien een nieuw avontuur: tegelen?! Hoe moeilijk kan het zijn? Volgens de site van de Gamma wederom een eitje, maar dat zeiden ze over het monteren van een nieuw slot in een deur ook en dat was toch een hele dag hard werken…ik denk er nog even over na….!

Klussen met Nic deel XI

Het is hier een beetje stil, maar dat komt omdat ik nog aan het bijkomen ben. Van zowel chemo als extreem klussen met Vaders van het weekend. Het resultaat? Een slot! Een slot!

Misschien had ik alleen iets meer na moeten denken over de andere kant. Daar zit namelijk geen klink, dus als ik in de tuin ben en het waait hard, dan bestaat de kans dat ik nooit meer binnen kom. Ach ja. Als ik al in de tuin zit is het hoogstwaarschijnlijk lekker weer en dan zit ik daar wel prima.

Nummertje vier

Zo, dat hakt erin zeg. Het was een vervelend lange dag gisteren, ik heb geslapen als een blok, 45 mg prednison geslikt, dom op de bank gehangen en ik ben nóg moe. Wat een rotspul! Gelukkig niet misselijk en mijn haar doet het ook nog.

Het goede nieuws is dat dit de vierde keer alweer was, nog maar twee te gaan! Bijna klaar!

Ik wacht wel

Ter voorbereiding van chemokuur deel 4 van morgen, moest ik vandaag even wat bloed laten prikken in het ziekenhuis. De vorige keer had ik alle formulieren al meegekregen, want dan zou het lekker snel gaan. Die vlieger gaat alleen helaas niet op wanneer ze de verkeerde datum op het formulier invullen. Paniek alom, tippex erbij, alles opnieuw. Ja hoor, ik wacht wel.

Toen het prikken zelf. Ik vond het al verdacht rustig, bleek het en soort stagiairedag te zijn. De eerste stagiair durfde mijn dunne vaatjes niet aan en dat was prima, want hij kwam zo onzeker over dat ik hem sowieso niet in mijn buurt wilde hebben. Ik vond hem stom, al meteen toen ik hem zag. Zijn medestagiair met de “Oh, dat doe ik wel even” attitude vond ik een stuk leuker. En potverdorie, hij prikt hem in een keer goed! Helaas moest die andere Harry daarna de afhandeling weer doen, alle formulieren controleren op geboortedatum, checken of ze wel de juiste buisjes hadden gedaan en ondertussen mopperen op de prikkoning dat die niet de boel netjes had afgeplakt. Eikel. Daarna moest uiteraard ook de begeleider nog het een en ander controleren. Ja hoor, ik wacht wel.

Ook de apotheek maakt er trouwens weer hun gebruikelijke potje van. Op maandag kwam ik wat prednison halen, maar ze hadden niet genoeg op voorraad. “We geven je nu wat we hebben en dan ligt morgen de rest klaar. Een herhaalrecept? Nee dat is niet nodig, dat houden we hier. Gewoon even je naam noemen.” Dus toen ik dinsdag weer aan de balie stond was dat herhaalrecept in geen velden of wegen te bekennen. “Weet je zeker dat je niet al alles gehad hebt?”. Uhuh! Ga maar zoeken, ik wacht wel. Ik wacht altijd. Ik blijf namelijk net zo lang staan tot ik het heb. Dat zien ze blijkbaar wel aan me, want de halve afdeling werd opgetrommeld voor het zoeken. En na een kwartiertje, eindelijk gevonden. Maakt mij niet uit. Ik wacht wel.

Klussen met Nic deel X

Na een kort bezoekje aan een serreboer bleek dat het vervangen van ons lelijke keukendakje niet eens zo afschuwelijk duur is dat we er nog jaren voor moeten sparen. Binnenkort komen ze langs om te kijken wat er mogelijk is!

En wat doe je dan? Klussen natuurlijk! Ik had er weer helemaal zin in en dit keer moest het houtwerk van de aanbouw eraan geloven. Geen spannende verhalen dit keer, alles ging ontzettend voorspoedig, het was geel, nu is het wit, en ik ben er heel erg blij mee. Helaas moet ik nu wel een weekend wachten voor de volgende laag erop kan, want de droogtijd is best lang en de deur moet ’s nachts natuurlijk wel dicht.

Alleen Jopie’s kattenluik is tijdelijk gewoon een gat en dat vind hij helemaal niks. Koppie erdoor, angstig kijken, heel voorzichtig zichzelf naar binnen wurmen. Zal ik een heel klein bordje “Pas op, nat” maken?

Afscheid van Dr. C.

Nee! Boe! Mijn reumatoloog Dr. C. gaat helaas het UMC verlaten. Vandaag was mijn laatste bezoekje aan hem. Ik vind het best wel jammer, want we hadden het ondanks dat ik soms superziek was toch altijd best gezellig. Vooral zijn extreme uitlegkwaliteiten en uitgebreide raportages van mijn bloedbeeld gaan ik en Vaders missen.

Maar ja, niets aan te doen. Zoals Heidi en Tim (ik kan niet Googlen voor een link, want ik wil niet weten wie er gaat winnen) zouden zeggen, one day you’re in, the next day you’re out. Nou, in comes Dr. T.! Carry on!