Ongewenste reclame

Surf ik net even naar mijn eigen site, krijg ik zomaar een pop-up met reclame voor een een of ander kansloos afslankproduct naar mijn hoofd geslingerd. Vreemd, want de site draait op mijn eigen domeintje en daar heb ik zeker geen ranzige reclameboodschappen op staan, dus ben ik maar even gaan puzzelen waar die nou weer vandaan kwamen. Blijkt dat sinds mijn Nedstat tellertje over is genomen door Webstat4u, ik schijnbaar heb toegestaan dat ik hun reclame tolereer. Gelukkig doen ze wel hun best zinvolle reclame te bieden, aldus de FAQ.

We zullen de advertenties tot een redelijk niveau houden en te allen tijde de ervaring van de gebruiker in gedachten houden bij het serveren van campagnes van gerespecteerde kwaliteitsmerken.

Onder ‘redelijke niveau’ wordt dus onder andere de TOPFORM-slankheids- methode verstaan en blijkbaar past dat goed bij jullie ervaringen hahaha! Zucht. Sorry iedereen die ik met dergelijke reclames heb lastig gevallen. Die teller gaat er zo snel mogelijk af! Echt!

Toekomstige werkgevers opgelet!

Een van de interessansteinteressantste onderdelen van mijn werk draait om usability van websites. Hoe zorg je dat een website lekker werkt, begrijpelijk is en je je bezoekers niet irriteert maar juist datgene brengt waar ze naar op zoek zijn precies op de momenten dat ze erop zitten te wachten. Usability – de Nederlandse term ‘gebruiksvriendelijkheid’ is me te knuffelig – is uiteraard ook van toepassing op weblogs. En hoewel ik er op werk de hele dag mee bezig ben, lap ik juist hier op mijn eigen site-je alle regels aan mijn laars. De navigatie is compleet onbegrijpelijk en niet af, de categorisering is nergens op gebaseerd en ik vertel niet direct wat dit voor site is en wat je hier kunt doen.

Ernstig.

Deze overpeinzing komt voort uit het feit dat ik net de Alertbox column (telt dit als foutje?) van de grote usability goeroe Jakob Nielsen heb zitten lezen. Meestal ben ik het compleet met hem oneens (in tegenstelling tot Nielsen denk ik namelijk wel dat internetters mensen zijn die voor zichzelf kunnen denken en die niet zo stom zijn dat ze alleen weten dat iets een link is wanneer hij fel blauw is, maar dat terzijde), maar in die column stonden best wat dingen waar ik beter op zou moeten letten. Goede titels aan mijn stukjes geven bijvoorbeeld, beter mijn links omschrijven (“one of the basics of the Web: life is too short to click on an unknown”) en rekening houden met later. Iedereen die mij in de toekomst aan wil nemen, kan via eenvoudig countergooglen ontdekken wat voor vlees hij in de kuip heeft.

Alleen…als je zo bewust bezig moet zijn met weloggenwebloggen, dan is er toch helemaal niks meer aan?

Bij deze dus, toekomstige werkgevers: ik lap de regels hier inderdaad aan mijn laars! Er is er maar eentje die ik mijzelf streng en strikt opleg en dat is dat het maken van spelfouten absoluut verboden is. Staat hier toch een spelfout en je constateert dat, dan mag je mij gevoegelijkgevoeglijk een beuk op mijn neus komen geven (voor de insiders- en ook dat mag niet van Nielsen, foei – vrij geïnspireerd op Janneman).

Update: spelfout… Ik krijg een beuk voor mijn neus!

Update: nog meer spelfouten…ik denk dat ik maar stop met webloggen 🙂

Nieuw haar

Dacht ik mijn haar een mooi herfstbruin tintje te geven, is het gewoon zwart geworden! En nou ben ik echt geen nono wat betreft haar verven (ben van blond naar rood naar bruin gegaan met een keertje oranje tussendoor maar dat was een foutje experiment), maar dit keer is het echt serieus donker geworden. Is er binnenkort ergens een Gothic feest?

Oppassen

Daar zit je dan. Op de bank in een vreemd huis, waar je de lichtknopjes nog niet kunt vinden, waar je constant je teen stoot tegen de drempel waarvan je nog niet weet dat ie in de weg zit voor je grote voeten en waar je voor iets simpels als een koekenpan alle kastjes moet openmaken.

Nee ik ben nog niet verhuisd, ik ben aan het huis-sitten!

Update: ook leuk, de tijdschakelaars. Ik schrok me suf toen er ineens allemaal lichten aangingen. Ben benieuwd wanneer ze uitgaan…waarschijnlijk net op het punt dat ik op de wc zit en dan op de tast terug mag naar de woonkamer!

Abon-neehee

Ik dacht dat het opzeggen van wat abonnementen (ANWB, wat tijdschriften) lastig zou zijn, maar dat is helemaal niet waar. Het opzeggen is een eitje, ze laten alleen allemaal – op eentje na (waar ik me bijna weer op zou abonneren omdat ze zo relaxt deden) – gewoon niks van zich horen. Is er een standaardperiode waarna organisaties moeten reageren op een opzegging?