En dat was dan 2008

Vroeger zei mijn vader tijdens de laatste week van het jaar “Ik zag een man op de markt lopen met nog net zoveel haren op zijn hoofd als er dagen in het jaar zijn”. Dat speelt nu al dagen door mijn hoofd en het grote aftellen is ook echt begonnen. Tijd voor een klein overzichtje dus van hoe dit jaar gegaan is.

Vanwege veel tijd maakte ik een heleboel konijnen, een jurk en een boekomslag. Daarna kwam de klad er een poosje in, want ik moest op vakantie naar Australie. Dat beviel zo goed dat ik over een ruime maand weer ga. Even opwarmen!

Toen kwamen de Toestanden. Mijn nieren deden niet zoveel meer en werd er besloten dat ik een chemokuur moest. Dat hielp niet zoveel, maar zorgde wel voor 10 kilo’s extra die er komend jaar weer af moeten. Gelukkig sloeg een verandering in medicatie wel aan, zodat ik redelijk gezond het nieuwe jaar in ga!

Verder werd ik 30, verloor ik mijn hart aan Portugal, werd er wat afgeklust (“we built this kitchen on prednisone”) en ontdekte ik dat Twitter toch wel leuk was. Ook had ik een klein akkefietje met een matige investering, maar de aanvraag met of ik het alsjeblieft terug mag is eindelijk op de bus. Dit jaar nog!

Afgezien van de Toestanden was het al-met-al een prima jaar. Ik ben dan ook van plan om gewoon zo door te gaan in 2009, doen jullie mee?

Klussen met Nic deel XXIV

Dat was me het klusweekend wel. Zaterdagochtend begonnen met isoleren met schuimplaten. Dat kwam neer op een soort puzzelen in het heel groot en sinds ik Professor Layton heb uitgespeeld ben ik daar natuurlijk een kei in. Daarna even heen en weer gescheurd naar de Hornbach voor gipsplaten die we er ’s middags tegen aangezet hebben. ’s Avonds de boel nog even snel gevuld met gips, zodat we zondagochtend konden behangen. Ook gelukt, en dat staat nu te drogen. Zodra het droog is foemp ik er als een malle wat latex ertegenaan en dan kunnen de apparaten terug. Dat begint enigszins dringend te worden, want vriendje heeft nog maar twee stuks ondergoed. Vreemd, want ik heb nog genoeg voor een week!

Wonderbaarlijk genoeg heb ik ook geen echte klusverwondingen opgelopen wanneer je het feit dat inmiddels alles pijn doen (spierpijn, kromme vingertjes) niet meerekent. Ik denk dat het komt doordat vriendje bij alles wat ik doe “Voorzichtig!” roept. Als ik weer lekker naar mezelf toe probeer te snijden met het verse stanleymes bijvoorbeeld. Of op mijn knietjes met de decoupeerzaag richting mijn knokkels ga. Of het schroefding probeer te vervangen wanneer de accuschroefboormachine nog in de boorstand staat (dat hou je niet tegen, nee echt niet). Dat laatste deed trouwens echt pijn, maar niet genoeg voor tranen, al zat ik er wel dichtbij.

Ach, het gaat nu lekker snel en het wordt echt mooi! Eindelijk!

Geen schijn van kans

“U heeft bij het CAK een aanvraag ingediend voor de Compensatie eigen risico op grond van artikel 118a van de Zorgverzekeringswet. Met deze brief beslissen wij over uw aanvraag.

Beslissing
Wij wijzen uw aanvraag af.”

Dat zat er dik in natuurlijk. Want ook al slikte in in 2006 genoeg pillen om die hele 47 euro zo te krijgen, in 2007 schakelde ik over op prednison (in wisselende hoeveelheden), maar prednison komt niet op de lijst van het CAK voor. Blijkbaar is het geen echt medicijn ofzo.

Maar goed, ik dacht, ik probeer het toch. En toen kwam deze afwijzing. Niet geheel onverwacht. En net toen ik vol goede moed aan mijn bezwaarschrift wilde beginnen, ging ik eerst even Googlen. Nou, ik maak geen schijn van kans zo te lezen. Nul, nada, niks. Je staat in het systeem met een vinkje van ‘wel chronisch ziek’ of ‘niet chronisch ziek’ en bij mij is dat het laatste. Dus ik kan bezwaren wat ik wil, de afwijzing die daar op gaat volgen kan ik al in de verschillende fora’s terug lezen.

Toch ga ik bezwaar indienen. Gewoon om ze te irriteren, dat doen ze mij tenslotte ook. Flapdrollerij!

Klussen met Nic deel XXIII

Op klusgebied ligt het aardig stil op dit moment. Ik zit eigenlijk gewoon te wachten tot de serreboer het nieuwe dak komt plaatsen, want daarna kunnen we wel weer als een malle aan de slag. Tot die tijd is het alleen latje hier, half muurtje verven daar. Schiet niet echt op. Maar goed, over anderhalve week komen ze, en voor die tijd moeten vaatwasser, wasmachine en droger tijdelijk van hun plek. Dat wordt dus met de hand afwassen en hopen dat we de boel af hebben voor mijn ondergoed op is! Ik vind het spannend! Want zoveel ondergoed heb ik niet 🙂

Hoef ik niet

Brieven van verzekeringsmaatschappijen voor een auto-, begrafenis-, wintersport, annulerings- of inboedelverzekering. Kant-en-klare maaltijden. Te laat komen. Sms-spam. Rode stoplichten. Huis-aan-huis folders. Voorgesneden fruit. Interieur accessoires bij de bouwmarkt. Overgemarineerde producten uit de supermarkt. Telefonische verkooppraat. Medelijden. Spaarzegels. Gemeentebelastingen. Pensioenadvies. Brieven voor de vorige bewoners. Lege accu’s. Wachten. B-films. Bloedprikken. Functioneringsgesprekken. Eindeloze reclameblokken. Prednison. Lekkage. Kou. Lekke band. Regen. Winter.

Heb ik niet, hoef ik niet, wil ik niet, snap ik niet, heb ik al, ken ik al, kan ik zelf. Zo. Dat lucht op. Nou nog een hoef ik wel lijstje maken!