Uitstel

De inefficiëntie van het ziekenhuis hangt me nu al de keel uit. Ik word maandag opgenomen op afdeling A, maar moet terwijl ik daar ben op dinsdag een ingreep ondergaan van afdeling B.

Op afdeling B word ik beschouwd als een nieuwe patiënt. Dus kreeg ik een nieuw ponskaartje (met wel hetzelfde patiëntnummer – dat dan weer wel) en de standaard nieuwe patiënt vragenlijst over of ik medicijnen gebruik en wat mijn hobby’s zijn, en een mooie routebeschrijving naar het ziekenhuis. Handig! Bovendien kreeg ik de brief met de afspraakgegevens gisteren in de bus, terwijl de afspraak de dag daarvoor al had plaatsgevonden.

Inefficiënt zeg ik je.

Toen ik op B een gesprekje had, hadden ze mijn dossier voor hun neus liggen. En dan toch aan mij vragen of ik medicijnen slik. Ook wisten ze niet dat ik me maandag op afdeling A mag melden en wat zij allemaal voor mij in petto hebben. Nee, ze plannen gewoon hun afspraak op dinsdag en gaan dan bellen met afdeling A dat zij hun schema maar aan moeten passen.

Dat had een voordeel. Ik zei tegen de meneer van B dat ik een feestje had op vrijdag en toen heeft hij geregeld dat ik me pas maandag hoef te melden. Want dat doen ze dus: opnemen op vrijdag, naar huis sturen op zaterdagochtend en weer opnemen op zondagavond voor de rest.

Ben ik de enige die dat inefficiënt vind?

Opname

Mijn leven is niet alleen maar koek en ei en sambal. Ik ben een beetje ziek. En om te kijken of ze daar wat aan kunnen doen, mag ik vrijdag of maandag voor een paar daagjes komen logeren in het ziekenhuis. Daar schrijf ik eigenlijk nooit over, maar wat nou als ik straks superspannende dingen beleef (rollator-races op de afdeling bijvoorbeeld, het blijft tenslotte Reumatologie) dan zou ik daar niks over kunnen zeggen. Zonde!

Dus bij deze de grote coming-out: ik heb een hele enge ziekte 🙂 Ik ga er niet dood aan, het is soms alleen wat lastig. Alleen die onderzoeken die hangen me enorm de keel uit. Ik wil gewoon dat de doktors zeggen “Mevrouw, u heeft dit en dit, en daar kunnen we zus en zo aan doen.”. Dat moment lijkt me fantastisch, want dan kan ik ook verder, mijn leventje herinrichten, niet meer zo in de stress zitten. Hopelijk is dat straks zover…

Vooralsnog vrees ik dat het heel saai wordt in het ziekenhuis, maar je weet het niet, ik hou jullie op de hoogte! Iemand nog suggesties voor een spannend boek? Sudoku-en hou je ook maar zolang vol!

Sambal

Mental note voor de volgende keer dat ik zelf sambal maak: doe handschoenen aan. Ik had nog wel de tegenwoordigheid van geest om de rest van de dag niet in mijn ogen te wrijven, maar mijn duimpjes (waarmee ik de zaadjes uit de pepers heb geschraapt) doen na een dag nog steeds een beetje pijn. Dat spul trekt er gewoon in!

Sowieso bleek zelf sambal maken een onderneming die me terug deed denken aan scheikunde vroeger, want eigenlijk is beschermende kleding (veiligheidsbril, handschoenen) toch wel een soort vereiste. Ik weet nog niet of het lekker smaakt – echt proeven tijdens het maken is er niet bij – maar ik zal vanavond even een mooi plaatje van de substantie online zetten.

Openbaar vervoer

Als er iemand is die altijd zijn best doet om de voordelen van het openbaar vervoer te promoten, dan ben ik dat wel. Tot vervelens toe heb ik autorijdende medemensen proberen uit te leggen dat je met de trein ook overal kunt komen en dat het allemaal best heel snel gaat en echt niet zoveel moeite is als je misschien denkt.

Gisteren kwam ik echter tot inkeer. Openbaar vervoer zuigt! Eén stuks openbaar vervoer (één bus, of één trein) gaat nog wel. Maar bij twee of meer stuks openbaar vervoer is de lol er snel af. Dat je even moet wachten is niet eens zo erg, maar je loopt je een ongeluk van de ene halte naar de andere. En ben je bij je eindhalte, dan moet je meestal weer kilometers lopen tot je er echt bent. Openbaar vervoer heeft niks met vervoer te maken!

Een lichtpuntje: mijn half uur bewegen per dag heb ik ruimschoots gehaald.

PS: Misschien moet ik het even uitleggen. Ik liep van werk naar de bushalte. Nam bus naar station. Liep naar de volgende bushalte. Nam bus naar Uithof. Deed dingen. Nam bus terug naar station. Bedacht me dat ik nog iets moest doen op werk. Bedacht dat ik naar huis zou gaan om de fiets te pakken. Liep op station naar bushalte. Nam bus richting huis. Liep van bushalte naar huis. Zag dat fiets op slot stond en besefte me dat sleutel in broekzak van vriendje zat. Liep naar bushalte. Bleek goede bus niet te stoppen. Liep naar andere bushalte. Nam bus naar werk. Liep van bushalte naar werk en deed dingen die ik vergeten was. Weigerde om weer naar bus te gaan. Keek zielig en kreeg lift. Was in 5 minuten thuis! Auto rockt, openbaar vervoer zuigt!

Oogst

Het leek wel alsof het er nooit van ging komen. De tomaatjes en pepers waren groen en bleven groen. Tot ik terug kwam van vakantie; er kon geoogst worden! De opbrengst pepers is enorm, heeft iemand misschien een recept om zelf sambal te maken?


Toen was het tijd om de pindaplant uit de grond te trekken, en zowaar, tussen de wortels groeien de pinda’s. Ik moet ze nog wel roosteren, maar het schijnt dat je ze dan gewoon kunt opeten. Denk dat ik er ook weer eentje in de grond stop, gewoon om te kijken wat er gebeurt. Het zijn echt hele leuke plantjes namelijk!



De tomaatjes mogen nog even blijven hangen en ik hoop dat er nog een klein beetje zon komt, want dan heb ik er komende week precies genoeg voor een kleine tomaatjes salade.

Ondertussen maken we wilde plannen voor wat we komend voorjaar met de tuin gaan doen. De schuur moet eruit, een lounge terras erin, en uiteraard wil ik ook wel weer het een en ander laten groeien, bij voorkeur makkelijke, eenvoudige groentedingetjes en of een boel kruiden. Suggesties? Alles is goed behalve courgette (juk!)!

Fuerteventura

Een halve dag voordat we vertrokken belde de dokter. Ik ging toch op vakantie? Dan moest hij nog even zeggen dat ik met de medicijnen die ik krijg absoluut niet in de zon mocht. Dat ik met factor 30 onder een parasol moest blijven. Poep!

Uiteindelijk bleek dat niet erg, het was er namelijk zo heet (tussen de 35 en 40 graden) dat een beetje in de schaduw blijven prima was! Verder was het zwembad fijn, had het appartement een superuitzicht (wakker worden en uitkijken over palmbomen en een azuurblauwe zee),was het eten lekker en het gezelschap gezellig! Een fijne vakantie!

Plaatjes volgen spoedig!