Arme Jopie! Hij heeft nooit wat, maar toen we gisterenavond laat uit Kopenhagen terugkwamen en hem wat te eten gaven, was het helemaal mis. Kokhalzen, zielige geluidjes, hoesten, zijn hele lijfje trilde ervan. Gelukkig ging het halverwege de nacht iets beter en viel ie helemaal uitgeteld in slaap. ’s Ochtends de poezenoppas gebeld en toen bleek dat hij al sinds zaterdag niet helemaal lekker was. Dus gingen wij vanavond meteen uit werk naar de dierenarts.

Druk. Heel druk.

Eerst mocht er een mevrouw met een konijn naar binnen, maar die kwam na een half uur snikkend en met een leeg kooitje naar buiten.

Toen mocht er nog een mevrouw met een konijn. Die kwam met helemaal niks meer naar buiten, want het konijn moest blijven om ’s ochtends geopereerd te worden.

En toen waren wij. Lichtelijk nerveus naar binnen. De dierenarts keek even en zei toen “Ik doe hem even onder zeil, dan kan ik beter kijken.” Even een spuitje en daar ging ie, compleet van de wereld. Bleek er een grasspriet van 12 centimeter in zijn keeltje vast te zitten!

En hoe zielig het ook was, ik heb wel gelachen. Want hij lag daar, plat op zijn buik, pootjes gespreid, geen gezicht! Gelukkig mocht hij – in tegenstelling tot de konijnen – wel meteen weer mee naar huis en loopt hij hier nu rond alsof ie dronken is. Want de voorkant doet het vrij snel weer, maar de achterkant valt steeds om. Arm beestje!

Dat je alleen op ons feestje mocht komen wanneer je veel kadootjes meebracht, was wel duidelijk geloof ik.

Ik word uitermate depressief en geïrriteerd van de BCC. Elke keer dat ik er iets *moest* kopen (soms moet dat) was het een drama. Er is nooit een medewerker beschikbaar, of de medewerker weet niets, of ze zien ons aan voor sloebers en doen alsof we achterlijk zijn (zodat wij om het tegendeel te beweren dan weer het duurste product gaan kopen dat er is, maar dat is een heel ander verhaal). Na elk bezoek besluit ik om er nooit meer heen te gaan.

Maar toch. Omdat een vaatwasser online kopen een beetje eng leek, hadden we besloten om ons er eentje toch aan te laten smeren in een winkel. Dus dan ga je op zaterdagmiddag naar de BCC. Ondanks al je voornemens.

Grote fout.

We hadden eerst op de site gekeken en er twee uitgezocht waartussen we nog even moesten kiezen. Dus wij stonden daar de boel een beetje te vergelijken, terwijl we even wachten op iemand die ons kon helpen met onze vragen. Duurt lang. Echt lang. Dan maar zelf een keuze maken. Deze wordt het. Om je heen kijken “Hallo? Medewerker? Wij willen deze! Deze wordt het hoor! Jullie hoeven hem alleen nog maar in te pakken!”.

Heel veel mannetjes in blauwe bloezen, maar geen enkele let op.

Dan maar zelf vragen. “Hallo medewerker, weet u iets van de vaatwassers?” “Euh nee, dan moet je die mevrouw hebben, die is van deze afdeling, maar die is aan het bellen” (dat hadden wij zelf ook al gezien, dat was al sinds dat we binnen waren). Dus ik zeg “Ja, die is een beetje druk. Is er misschien iemand anders die iets van de vaatwassers weet?”. Medewerker kijkt rond, wijst in de verte naar een andere medewerker die staat te niksen en hij zegt “Ja hij daar, oh wacht, die is nu even bezig. Haha!”. En toen liep hij weg.

Haha? Haha? Ik vond het niet om te lachen. Na nog vijf minuten gewacht te hebben in de hoop dat de telefonerende mevrouw of die andere medewerker klaar zou zijn, zijn we maar weer weggegaan.

Eenmaal thuis direct een vaatwasser in het winkelmandje gesmeten en besteld. Zo.

(We hebben ons rotgezocht naar een andere online winkel om hem te kopen, helaas is het toch de BCC geworden, ze waren de goedkoopste. Maar eigenlijk gun ik het ze niet.)

Soms is dat internet meer een vloek dan een zegen. Ik ben op zoek naar een nieuwe vaatwasser en ik probeer een vakantiehuisje te vinden. Te moeilijk! Te veel keus! Morgen ga ik gewoon maar weer eens naar een winkel om me er ouderwets eentje aan te laten smeren. En dan van het weekend naar het reisbureau zodat zij mijn vakantie mogen zoeken. Deze beslissing heeft net mijn nachtrust gered, denk ik. Pff.