Goed nieuws

Die nieren van mij, die doen het nog best! Ze zijn wel een beetje ontstoken en lekken wat eiwit, maar niet dusdanig dat ik aan de infusen met shitzooi moet of opgenomen moet worden of meer van dat soort onzin. Ik krijg er gewoon een pilletje bij en dat was het dan voorlopig. Van pure opluchting hoefde ik niet eens te shoppen. Kop espresso was genoeg!

Azijn

Ik sprak broertje.

Hij zei “Ik ga ook webloggen.”, ik zeg “Moet je doen.”, hij zegt “Ik kan alleen niet zo goed schrijven.”, ik zeg “Geeft niet. Ik ook niet.”

Kan ie het dus wel! Fukkur! Ik moet altijd duizend om hem lachen 🙂 Vandaar dit beetje reclame, is hij vast niet blij mee. Weet moeders hem ook weer te vinden. Ha. dat zal hem leren!

Een tip

Als je van lekker slapen houdt, ga dan niet op zondagavond door de IKEA gids bladeren om een Faktum keukenkastencombinatie samen te stellen. Worst. Idea. Ever. Want je droomt de hele nacht de meest wazige Faktum constructies in elkaar en je wordt compleet gebroken wakker. (Ja, we gaan weer klussen!)

Alles wel

Mijn korte vakantie zit er weer op en alles is prima gegaan. Na 3 keer infuusprikken (tuig), 1 zak stollingsmiddel, 1 zak trombocyten, 1 echo, 1 flinke verdoving van de huid, 2 nierbiopten, 2 ECG’s, 12 uur naar het plafond staren, 4 paracetamols, 2 keer bloedprikken en 2 uitgelezen boeken, mocht ik weer naar huis. Erg gelachen met de kersverse co-assistente (zij – met haar 84 vragen – “Heb je last van je gehoor?”, ik “Wat?”, wij lachen) en het verplegend personeel (lief). Over twee weken de uitslag, niks aan de hand.

Alleen – dat heb ik weer – tijdens het naar het plafond staren ging mijn hart een beetje gek doen. Nou doet hij dat wel vaker, maar als je toevallig op zo’n moment in een academisch ziekenhuis ligt, worden meteen de hulptroepen ingeschakeld. Er kwam een mannetje om een hartfilmpje te maken en precies op het moment dat hij halverwege was, was hart klaar met gek doen. Dus toen had ik een heel vreemd filmpje met een half druk, half kalm hart. Verwarring alom. Cardioloog opgetrommeld, kon niks vinden, maar hij wil wel graag wat vervolgonderzoek doen. Nu mag ik binnenkort naar de cardiologie-afdeling voor een holteronderzoek (24 uur met een kastje rondlopen) en een echo van mijn hart.

Oh joy! Daar was ik tenslotte nog niet geweest. Maar let’s face it, dit is toch potverdorie niet normaal! Ik kan er echt niet over uit hoe stom dit is. Sjonge. Gelukkig maak ik me niet onwijs druk (dat is slecht voor hart, ha!), ik ga wel met zo’n kastje lopen hoor. Climb that mountain!

Update: blijkbaar maken ze zich toch niet echt heel druk en veel zorgen om mijn rikketik, want de afspraak is pas op 18 juli (kreeg brief)!

Nierbiopsie

Ik ben er even tussenuit, want de komende drie dagen hang ik gezellig rond met de oude menschjes op D2 West, de verpleegafdeling reumatologie van het UMC Utrecht. Ze durven het eindelijk aan om een stukje uit mijn nier te happen om te kijken wat er nou eigenlijk mee aan de hand is. Maar omdat ik traag stollend bloed heb zijn ze erg voorzichtig en mag ik drie dagen intern.

Helaas heeft reumatologie geen wifi en ook het bereik met T-Mobile is bedroevend, waardoor er even geen postjes zullen verschijnen. Na de biopsie op dag twee moet ik bovendien 24 uur naar het plafond staren (plat liggen, niet bewegen), dus er even tussenuit sneaken naar het patiënten internetcafé zit er ook niet in. Nee, dan lig ik te chillen met mijn luisterboek (wat een uitvinding)!

Baaaaai!