In de keuken met Nic (2): Chocoladetaart

Wat je belooft moet je (na 3 jaar toch echt eens) doen. Dus stond ik op verjaardag van vriendje in de keuken te sloven. Chocoladetaart uit het boek van Jamie Oliver, maar dan zonder nootjes. Of dat überhaupt goed zou gaan wist ik van tevoren niet, maar wie niet waagt…dat soort dingen.

Stap 1: Zoek recept en vertaal de ingredienten. Prijs je gelukkig dat Jamie ook de grammen erbij heeft gezet en je dus niet hoeft te stressen over ounces en cups. Koop de donkerste chocolade die je kunt vinden (niet van snoepen, is vies). Maak foto.

Stap 2: Stop bij gebrek aan foodprocessor (Jamie, wat denk je nou zelf) alle chocolade in het bakje van de veel te kleine staafmixer. Zet staafmixer aan en houd goed vast. Controleer of chocolade enigszins vermalen is. Herhaal stap totdat hele keuken onder het chocoladepoeder zit. Vergeet in alle commotie foto te maken. Ruim beetje op.


Stap 3: Gooi boter en suiker bij elkaar. Zoek mixer. Zoek mixerdingen. Zoek stopcontact. Mix. Maak foto.

Stap 4: Haal er iemand bij om mixen over te nemen. Tegelijk mixen en eieren scheiden kan niet. Voeg eieren toe en heel voorzichtig ook de gehakte chocolade. Stuur hulp weg en mix in andere kom eiwit. Schep voorzichtig door de rest. Zucht en maak foto.


Stap 5: Schenk mengsel in taartvorm. Maak foto. Zet in oven. Maak foto. Ga op bank zitten en doe uur niets. Haal uit oven. Maak heel snel foto voordat taart inzakt. Klaar!

Squash

Oef. Als je voor het eerst in honderd jaar weer eens gaat sporten, dan weet je van tevoren dat het pijn gaat doen. Achteraf valt het qua spierpijn gelukkig (nog) best mee, dus ik ga ik zeker nog een keertje squashen!

Sporten leidt trouwens ook de aandacht af van het feit dat er gisteren een boel plantenkinders het loodje hebben gelegd (gelukkig had ik al zat lavendel).

Plantjes

Gisteren na werk nog even snel naar het tuincentrum voor mijn derde zak aarde in vier weken. De plantenkinders moesten verspeend worden! Ik denk dat de basilicum, lavendel (wat moet ik met nog meer lavendel?), Spaanse pepers en de peterselie het wel gaan redden. Over de kamilleplantjes heb ik mijn twijfels, want die hebben last van de omvalziekte. Ondertussen staan de tomatenplantjes in de geïmproviseerde kweekbak, heb ik radijsjes rechtstreeks in de tuin gezaaid, en liggen de paprikazaadjes (uit een mooie rode AH paprika) te drogen.

Mocht alle verspeenlingen nou aanslaan, dan heb ik een probleem, want dat past n o o i t. Dus als het zover is dan volgt hier misschien wel een kleine ‘Kom alsjeblieft halen’ oproep en als dat niet helpt, dan weten de mensen die nog jarig moeten worden vast wat ze krijgen.

Zucht. Wat moet ik toch met internet? Volgens mij heb ik gekozen voor de verkeerde carrière baan…!

Kabouterkruidentuintje

Jawel, ik ben officieël een muts. Maar ik vind het echt leuk! Schoffelen, de heg snoeien, beetje wroeten in de aarde. En als het regent kun je mooi vanaf binnen door het raam googlen naar wat voor planten je überhaupt in de tuin hebt en welke er zonder pardon uit kunnen (ik heb een zwak voor onkruid, blijkt). Maar nu ben ik misschien wat te ver doorgeslagen.


Ik heb een heus kabouterkruidentuintje…

PS Deze post ter verlichting van die hieronder. Ik was gewoon enorm kwaad, want als er iets is waar ik niet tegen kan is het wel wanneer dingen lang duren. (Af)wachten is niet mijn sterkste kant. Wat dat betreft was kabouterkruidentuin ook een slecht plan, aangezien dat hele groeien ook niet in een weekendje geregeld is. Duurt lang!