Canon PowerShot A85

Na een paar kleine probleempjes met de drivers, heb ik mijn speelgoed eindelijk aan de praat. Vooral het nemen van een aantal foto’s en het dan aan elkaar plakken met PhotoStich is fantastisch – zonder prutsen gewoon panorama’s maken. En de kleuren die het ding produceert, helemaal goed. Ik ga weer even verder lezen in de handleiding, maar zie hier vast een stukje van mijn balkon :-).

Feestweek II

De feestweek van Abcoude, waar ik al eerder over schreef was echt helemaal te gek: veel biertjes gedronken (nu kan het nog, over drie weken ben ik voor de rest van mijn leven de lul Bob) en meegezongen met bijzonder verschrikkelijke muziek (er was zelfs zo’n DJ die overal doorheen zat te brabbelen). Na afloop hebben vriendje en ik het er nog over gehad hoe raar zo’n feestgebeuren eigenlijk is…je spreekt ergens af met je vrienden om dan te midden van heel harde, slechte muziek gezellig bij te gaan kletsen, waarom is dat toch zo veel leuker dan gewoon thuis op de bank?

Het enige waar ik waar spijt van heb, is dat ik op het laatste moment besloot om mijn nieuwe speeltje thuis te laten. Mea culpa, vanaf nu ga ik niet meer van huis zonder. Want dan hadden hier namelijk veel interessanter dingen kunnen verschijnen dan alleen maar letters :-).

Pilsvogel

Gisteren uit eten geweest in Amsterdam in de Pilsvogel (ik kon maar niet op die naam komen vanmorgen…Pilsvinger…Pilsvlinder….was lastig). Vanaf het moment dat ik er zat tot een half uurtje geleden had ik het idee dat ik die naam ergens van kende. Het bleek uiteindelijk uit een boek te komen, bladzijde 111 uit “Komt een vrouw bij de dokter” van Kluun. Hij schrijft in zijn hippe quote stukje aan de zijkant:

De Pilsvogel. Goeie kroeg (als bruin cafe vermomde flirttent, hier komen de meisjes uit de Pijp), goed terras (lunchen in het zonnetje, tot half drie, tussen vijf en zes nog een uurtje zon, aan de andere kant van het terras), goed publiek (maar vermijd de vrijdag rond borreltijd, wanneer de stropdassen van de Zuidas de Pilsvogel confisqueren).

Een prima toko dus, en daar was ik het wel mee eens. Niet heel bijzonder eten (wel lekker, niet bijzonder) en een goeie sfeer, de muziek niet te hard, een goeie kroeg dus! Beetje jammer dat Kluun naast het quotestukje hierboven verder schrijft over de sloeries die hij in de plee van de Pilsvogel heeft genomen… er is er maar een dus dat kan niet missen…

De Minnarij

De Minnarij is een klein en mooi restaurantje waar je bijzondere gerechten kunt eten. Het eten is wel behoorlijk prijzig, maar papa betaalde, dus ik vond dat het wel moest kunnen. Ondanks dat we er vrij vroeg waren, waren er een aantal gerechten niet meer beschikbaar zodat de toch al niet zo ruime keus nog kleiner werd. Je kunt het echter ook als voordeel beschouwen, als kiezen niet je sterkste kant is.

Vooraf hadden we grote schalen tapas, erg lekker, maar niet heel bijzonder. Wil je echt alleen tapas eten dan kun je beter ergens anders heen gaan. De hoofdgerechten waren daarentegen ronduit briljant. Supermooi geserveerd en heel erg lekker. Ik had een soort vispotje met een enorme garnaal erin. Heerlijk! Ook de bijgerechten waren top. In plaats van de standaard bak met friet die je tegenwoordig overal krijgt, serveren ze bij de Minnarij aardappelomelet en risotto als bijgerecht. Heel goed, zeg ik.

Kortom: je krijgt waar voor je (boel) geld. Lieve serveersters, een snelle bediening en een fijne ambiance. Prima om indruk mee te maken op je (schoon)ouders!

Strandvolleybal

Zaterdag vroeg op voor het strandvolleybal toernooi voor internetbedrijfjes de internet en nieuwe media branche.

Even omkleden bij de koffie in onze mooie sponsorshirtjes.

En toen sporten! Ging verbazingwekkend goed bij windkracht 6 en continue dreiging van regen.

Gelukkig ging al snel de zon toch nog schijnen…

…en was het tijd voor een drankje!

Er kwamen fijne muziekjes…

…een prijsuitreiking met cocktails…

…nog meer drankjes…

…en een prachtige zonsondergang!

Update: bij HotNetworkz kun je ook nog wat fotootjes vinden van het evenement. Wat ik me wel afvraag: kunnen ze die hele leuke meisjes die daar werken niet eerst op een spoedcursus fotografie sturen? Voor wat basics als belichting, scherpstellen en compositie? Ik ben zelf ook geen held, maar de kwaliteit van die hele leuke meisjes is bijzonder slecht. Heb je zo’n topcamera, maak je zulke lelijke foto’s! Da’s trouwens wel weer in mijn voordeel, ik ben vrijwel onherkenbaar :-).

Zen

“Beginnen met zen kan duizend redenen hebben. Maar de puurste zen beoefening is zonder reden. Niet om er beter van te worden, niet om er rustiger van te worden. Misschien gebeurt dat wel, misschien ook niet. Waar het in zen om gaat is ontdekken wie je bent, precies zoals je bent. Soms rustig, soms onrustig. Soms vol energie, soms doodmoe. Dat is de essentie van je leven. Precies zoals je bent. Er is geen ideaal om na te streven. Af en toe de schoonheid en de perfectie zien in het weerbarstige, onvolkomene van jezelf en de hele situatie. Dat is zen.”

Nu met ik met name doodmoe :-). Maar dat is blijkbaar ook heel zen!

Olympische Spelen

Sinds het begin van de Olympische Spelen zit ik me al af te vragen waar die vijf ringen nou toch eigenlijk voor stonden. Vijf continenten dacht ik, maar toen ik ging tellen kwam ik op zes: Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Afrika, Europa, Aziƫ en Oceaniƫ. En aan hoe meer personen je het vraagt, hoe meer antwoorden je krijgt.

Tijd voor Google. Alleen Google is het niet eens. De ene site zegt vol stelligheid dat de ringen vijf continenten symboliseren, andere sites beweren juist dat de ringen specifiek niet voor de continenten staan. Ik bleek wel mijn continenten verkeerd te hebben, Noord-Amerika en Zuid-Amerika zijn samen een – oeps!

In ieder geval zeggen de sites die het niet eens zijn met de continenten dat de ringen het symbool zijn voor eenheid en sportieve samenkomst tussen alle continenten. Bovendien kunnen met de vijf kleuren van de ringen en de witte achtergrondkleur alle vlaggen van de wereld ingevuld worden. Wie er echt gelijk heeft daar kom ik niet echt uit. De officiele site van Athene 2004 laat het een beetje in het midden. Nou ja, gewoon geloven wat je leuk vindt dus!

Ik kwam ten slotte ook nog een fijn weetje tegen: Pierre de Coubertin, die de ringen bedacht, deed dat op basis van een afbeelding die hij ergens in Griekenland op een artefact had gezien. Ik weet dus wel waar ik naar op zoek ga op Rhodos!