Cursus fotografie – deel I

Vandaag had ik mijn eerste ‘les’ van de basiscursus fotografie! Van tevoren werd ik toch wel stiekem wat zenuwachtig, want je moest een foto meenemen waar je zelf best blij mee was. Drama, drama. Een half uur voor ik weg moest heb ik uiteindelijk gekozen en na wat geklooi met de printer snel mijn spullen gepakt en gegaan! Op cursus bleek het gelukkig de andere cursisten ook niet meegevallen om te kiezen want iedereen had zoiets van ‘Ja, ik vind hem mooi, maar twijfel, twijfel’. Eentje had er zelfs de hele zomer over nagedacht.

Nou, ik niet. Komt ie.

Eenzame fietser
[klikerdeklik voor de grotere foto op Flickr]

We kregen eerst een uurtje theorie en daarna gingen we gezellig de foto’s bekijken. Er zaten echt super mooie exemplaren bij…dus net toen de moed me in de schoenen begon te zinken en ik klaar stond om weg te rennen kwam mijne aan de beurt… Ze vonden hem tof! Ik was dan ook de enige was met een volledig plaatje en geen close-up. Het was net een ansichtkaart vonden ze *grijns*. Dat geeft me moed voor de volgende keer, want het is tijd voor de opdracht. Wordt vervolgd dus!

Niet goed? Misschien geld terug. Misschien ook niet.

Omdat ik niet goed ben, krijg ik dit jaar zowaar de compensatie eigen risico vergoeding van het CAK. Vijftig hele euro’s die ik natuurlijk niet aan medicatie ga besteden maar aan een avond met bier. Zo. Dat zal ze leren. Ik slik immers precies dezelfde medicatie als vorig jaar en het jaar ervoor, maar toen kreeg ik niets vergoed. Omdat de vergoeding met ontzettende terugwerkende kracht werkt. In 2009 krijg je toeslag als je je suf slikte in 2008 en 2007. En in 2008 kreeg je hem dus wanneer je dat deed in 2007 en 2006. In 2006 redde ik het slikquotum op een pil of tien na niet. Raar.

Wie ook best over de brug mag komen is Unive. Ik heb een fijne claim ingediend via mijn reisverzekering voor de toestanden op Gozo. Ondanks dat ze ons wel geloven (vriendje is immers allang uitbetaald), blijven ze bij mij zeuren over een politierapport. Eerst zouden zij het zelf regelen, hadden we afgesproken op het regiokantoor. Toen kreeg ik echter een brief dat ik het zelf moest doen. Op mijn e-mail werd drie dagen niet geantwoord. Dan maar weer bellen. “Sorry, sorry mevrouw, u hoeft niets te doen, dat doen wij” zei het meneertje aan de telefoon. Prima. Tot ik een dag later alsnog een antwoord op mijn e-mail kreeg. Nee, toch zelf doen. Afgelopen vrijdag weer gemaild. Nog steeds geen antwoord. Duurt lang.

(Ondertussen heb ik dan toch maar contact gezocht met de Police Force Malta. Maar die hebben maar 1 computer denk ik, dus dat is inmiddels ook al een lang slepend drama aan het worden. Waarom nou toch?)

(Trouwens, als Unive ooit uitbetaald, ga ik meteen bij ze weg. Wat zijn dit voor praktijken?)