…die zomer? Ik heb van het weekend een extreem lekker bbq recept gekregen van iemand wat ik echt heel graag zou uitproberen…
(Ja, een lekker-klagen-over-het-weer post. Ik beleef ook niet zoveel. Eind augustus staat traditioneel in het teken van verjaardagen van zijn familie, dus ik zit in tuinen en op banken en ik eet taart en toastjes brie en drink witte wijn en dat is het wel zo’n beetje. Reuzegezellig voor mij, niet zo boeiend om over de schrijven.)
Helemaal naar Houten gegaan voor mijn afspraak met de arboarts, blijkt de afspraak automatisch geannuleerd omdat ik beter gemeld ben. Daar sta je dan met je goede gedrag! Gelukkig kon ik nog op dezelfde strippen terug…
Ik herkende hem bijna niet, want Dokter C. had geen witte jas aan. Casual friday in het ziekenhuis? In ieder geval vond hij dat het goed ging en ik mag – eindelijk – de prednison gaan afbouwen met wel 5 miligram in de komende vier weken. Dat ik ooit gedacht heb dat ik het maar een maandje ofzo zou slikken, was te mooi om waar te zijn. Maar toch, hoe minder hoe beter, en hopelijk is dat ook het einde van de zwemband!
Daarna nog even snel bloedprikken wat helaas minder succesvol verliep. Drie gaten in twee armen voor die paar lullige buisjes. Oh, en factor 30 op mijn hoofd blijkt ook niet genoeg, mocht meteen door naar de drogist voor minimaal factor 50. Nou ja zeg, zo krijg ik toch nooit een egaal kleurtje?!
Gisteren trouwde een collega van mij en het feestje was in Fort Vechten en aangezien ik beter dans met een beetje bier op, besloten we op de fiets te gaan. Bij het bord “Einde Utrecht” begon ik lichtelijk in paniek te raken, zo ver had ik nog nooit gefietst :-). Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee, en onderweg was het ook nog eens supermooi. Heel misschien ga ik toch eens wat vaker de stad uit om te fietsen, maar dan wel met mooi weer, want vanmorgen naar kantoor ben ik behoorlijk nat geregend.
Kijk nou, mooi he! En heerlijk rustig!
Wat is de tijd toch hard gegaan. Het lijkt gisteren dat we mijn zus en Lauraatje gingen ophalen op Schiphol en nu zijn ze alweer vertrokken. In de 5 weken dat ze hier waren heb ik echt onwijs veel lol gehad, Laura is echt het allerleukste kindje van de hele wereld (van 9 maanden inmiddels)! Ze heeft leren staan en toen ik van vakantie terug kwam kon ze al zelf op de bank klimmen (met behulp van de gourmetsteldoos die ervoor stond, dat dan weer wel). Ik mis haar en Grote Zus verschrikkelijk, dus volgend jaar ga ik eindelijk maar weer eens die kant op! Tot maart!
Het eerste wat ik deed vanmorgen toen ik weer op kantoor kwam was een nieuwe vakantieaanvraag indienen. Eind september gaan we gewoon nog een keer. Jeuj!
…je camera zonder hoesje of wat dan ook in je tas stoppen en dan een week lang naar het strand gaan. Nu heb ik dit. Boehoe! Stuk!
Update: en nou heb ik dit! Jeej! Fantastisch apparaat!
Zien jullie dat? Ik heb augustus verkeerd gespeld bij het aanpassen van de taal van WordPress. Ik kan helaas geen door iemand anders vertaald bestand gebruiken, want ik wil het beheer van de site in het Engels houden en alleen de voorkant voorzien van Nederlandse vertalingen. Dus nu moet ik mijn eigen vertaling maken – opnieuw, want ik ben het originele bestand kwijt. Van de vorige keer kan ik me herinneren dat het best een klus was. Duurt nog even, heb nog vakantie! Excuses voor de slordigheid!
Mijn uitzicht de afgelopen week, ’s avonds dat is, want overdag moesten we op het strand liggen en in de zee spelen en met de Jimny scheuren (vriendje is in vorig leven Griek geweest, een Griekse rally coureur, geen twijfel over mogelijk) en heel veel feta en olijven eten! Thuis zijn is ook wel weer gezellig, vooral voor Joop want die heb ik best wel gemist (al was de vlooieninvasie op mijn benen minder), maar als het weer zo blijft ga ik snel weer wat boeken!