Dat was me het klusweekend wel. Zaterdagochtend begonnen met isoleren met schuimplaten. Dat kwam neer op een soort puzzelen in het heel groot en sinds ik Professor Layton heb uitgespeeld ben ik daar natuurlijk een kei in. Daarna even heen en weer gescheurd naar de Hornbach voor gipsplaten die we er ’s middags tegen aangezet hebben. ’s Avonds de boel nog even snel gevuld met gips, zodat we zondagochtend konden behangen. Ook gelukt, en dat staat nu te drogen. Zodra het droog is foemp ik er als een malle wat latex ertegenaan en dan kunnen de apparaten terug. Dat begint enigszins dringend te worden, want vriendje heeft nog maar twee stuks ondergoed. Vreemd, want ik heb nog genoeg voor een week!
Wonderbaarlijk genoeg heb ik ook geen echte klusverwondingen opgelopen wanneer je het feit dat inmiddels alles pijn doen (spierpijn, kromme vingertjes) niet meerekent. Ik denk dat het komt doordat vriendje bij alles wat ik doe “Voorzichtig!” roept. Als ik weer lekker naar mezelf toe probeer te snijden met het verse stanleymes bijvoorbeeld. Of op mijn knietjes met de decoupeerzaag richting mijn knokkels ga. Of het schroefding probeer te vervangen wanneer de accuschroefboormachine nog in de boorstand staat (dat hou je niet tegen, nee echt niet). Dat laatste deed trouwens echt pijn, maar niet genoeg voor tranen, al zat ik er wel dichtbij.
Ach, het gaat nu lekker snel en het wordt echt mooi! Eindelijk!
succes met de laatste loodjes