Van de week zag ik bij Oprah een item over hoe klussen zorgt voor een minder dikke reet (mijn eigen vrije interpretatie, waar het echt over ging is lees je bij Luna). Met een zak geld van Oprah werd een moddervet gezin voorzien van een nieuwe inrichting in hun huis en omdat ze daar zo gelukkig over waren zouden de kilo’s er zo afvliegen. Allemaal onzin natuurlijk, alleen bleef een zinnetje dat Oprah uitsprak voor mensen zonder zak geld die ook een leuker huis willen (en een minder vette kont) de rest van de week in mijn hoofd hangen. Je kunt namelijk best zelf de boel leuker maken, maar doe het ‘one room at a time’.

Zo gezegd zo gedaan. We hebben een plannetje gemaakt voor de aanpak van de keuken en daar ben ik vandaag maar eens mee begonnen. Er moet het een en ander gekocht worden en heel erg veel geverfd. Aangezien je niet met goed fatsoen op zaterdag naar de IKEA kunt, heb ik een start gemaakt met verven. De deur naar de badkamer staat in de grondverf en dat is lelijk! Foei! Hij was geel – en dat was natuurlijk veel erger – maar half doorzichtig wit met geel is ook niet fraai. Bovendien ziet de rest van de keuken er nu gewoon smerig uit. Edoch, elke keer als ik twijfel denk ik ‘one room at a time!’. Morgen echte verf, want nu moet het drogen.

Tijd om te Googlen op accessoires! De haakjes van het plaatje hierboven vind ik – nadat ik me over de fallus-associatie heb heen gezet – zo verschrikkelijk leuk. Ik ga ze alleen niet kopen, want na een middagje bos kun je ze zelf ook wel maken denk ik. Deze bezem-ophang-constructie is ook superhandig – alleen kan de stofzuiger er niet aan. Voor de woonkamer wil ik ook wel deze nieuwe kussens, misschien kan ik zelf wat craften aan de hand van Lotta Jansdotter’s nieuwe boek. Hij staat in ieder geval op mijn Amazon wishlist! En zo kwam ik via via op de site van Apartment therapy, die als disclaimer ‘saving the world, one room at a time’ hebben. Potverdorie Oprah, je hebt het gewoon gejat!