Het had me natuurlijk al moeten opvallen dat toen ik hier gisteravond gezellig zat er verdacht weinig treinen voorbij kwamen. Maar ja, wijntje, hapje eten, kletserdeklets, tijd vliegt!

Dus toen ik uiteindelijk nietsvermoedend op het station was aangekomen om terug naar Utrecht te gaan, bleek er iets aan de hand. Iets met ‘logistieke redenen’ (stroomstoring bleek later). Iets met ‘minder treinen van en naar Utrecht’. Iets met ‘kijk maar even wat je doet’. Het mevrouwtje van de NS kon me ook niet meer vertellen dan ‘Er komt misschien wel een trein straks (over drie kwartier). Een stoptrein ja. Perron? Nee dat weten we niet, let maar op de omroepberichten. Tot ziens!’

En wat doe je dan? Dan bel je je vriendje natuurlijk, zodat hij je kan komen redden! Maar ja, Amsterdam Centraal is niet echt handig met de auto, dus spraken we af in Holendrecht. Nou, ik was nog niet eens bij Amstel of hij was daar al! Helaas nam ik eerst de verkeerde uitgang, waardoor ik weer een kilometer terug moest lopen. En hij maar wachten.

Ik ben heel benieuwd of er nog boetes binnenkomen de komende tijd, want hij was er onverantwoord snel :-).  Openbaar vervoer? Een grote zucht.

2 thoughts on “ Een treinverhaal ”

  1. Holendrecht, daar is Azijn al duizend keer geweest. Je had de uitgang bij ziekenhuis moeten nemen, wed ik zo. Andere kant kom je of in de Bijlmer of in het kantorenpark van Zuid-Oost terecht.

Comments are closed.