Koninginnedag Utrecht 2007

Toch maar even de stad in gewandeld. De bedoeling was om even op het Ledig Erf te gaan kijken, maar eenmaal daar zijn we doorgewandeld naar de Twijnstraat om een beetje Vrijmarkt te kijken en daarna naar het Domplein. Daar was muziek en gezelligheid!

En heel veel mensen – al schijnt het niks geweest te zijn in vergelijking met Koninginnenacht – en vette broodjes worst en een heel klein beetje bier! Niet tegen Dokter C. zeggen, want eigenlijk mag het niet…:-)

Alleen ‘what goes up must come down’, wat in ons geval betekende dat de terugweg ineens best ver lopen was. Pff! Moeie voeten!

Aan het water

Ondanks de wind was het er goed te doen. Ik moet daarom dringend nieuwe boeken. Iemand tips? Ik ben net begonnen in ‘De co-assistent’ van Anne Hermans. En zoals ik al vermoedde door het tekstje op de achterkant: een groot feest der herkenning. Bij mijn volgende opname leg ik hem demonstratief om mijn nachtkastje, zodat het voor iedereen duidelijk is: aan mijn lijf geen polonaise! Hoe lief ik ze ook vind, co-assistenten oefenen prikken maar op iemand anders. En mijn hele amnese anamnese wordt ook niet meer afgenomen, ze lezen maar gewoon mijn dossier. Zo. Het is in ieder geval een erg vermakelijk boek!

Einde no-claim

Ik ben geen held in sommetjes. Dus dat nieuwsbericht over het overgaan van de no-claim regeling naar een verplicht eigen risico vraagt veel van mijn rekenkunst. Op Nu.nl lees ik dit:

Iedereen van 18 jaar en ouder moet vanaf die datum de eerste 150 euro aan zorgkosten zelf betalen. Door de nieuwe regeling kan de zorgpremie met negentig euro per jaar omlaag. Chronisch zieken en ouderen krijgen het eigen risico vergoed.

Bij hun bron, de Volkskrant lees ik dit:

Critici van deze regeling benadrukten steeds dat mensen met een zwakke gezondheid nooit iets terugkrijgen. Ondertussen betalen zij wel – zoals alle verzekerden – jaarlijks 90 euro premie extra om het no-claimfonds te voeden.

Blijkbaar betaal ik nu 90 euro per jaar aan het no-claim fonds. Als dat stopt en ik een eigen risico van 150 euro krijg, maar de premie gaat met 90 euro omlaag, dan heb ik – volgens mijn sommetje – dus een eigen risico van 60 euro. Dat is inderdaad een betere regeling. Maar, omdat ik onder de chronisch zieken val die moeten worden ontzien (joehoe), hoef ik helemaal niets te lappen! Dan komt het er toch op neer dat mijn premie daalt met 90 euro en verder niets? Maak ik dan winst? (Zie hier een klassiek voorbeeld van hoe ik niet kan rekenen. Ergens zit er een denkfout, maar ik zie hem niet.)

Dat de premie gaat dalen, dat moet ik overigens nog zien. De OHRA die zijn premie verlaagt. Haha. Wedden van niet?

House M.D.

Net zitten kijken naar een van mijn lievelingsseries van het moment: House M.D. Die serie is een echte opluchting. Mensen komen doodziek binnen en worden door minimaal vier artsen tegelijk behandeld en als ze echt niet kunnen vinden wat er mis is doorzoeken ze ook nog even je huis. Dat zie ik mijn reumatoloog toch niet doen! Ook komt mijn ziekte elke aflevering als mogelijke diagnose voorbij. Gelukkig altijd in het eerste kwartier en kan daarom beschouwd worden als vervelend, maar niet levensbedreigend.

Wat de serie echt heel erg leuk maakt, is de ongelofelijk droge humor die erin zit. Heb daarnet ook weer hardop zitten lachen. Meer van dit soort onzin vind je op memorable quotes op imdb.com.

Cameron: Men should grow up.
House: Yeah. And dogs should stop licking themselves. It’s not gonna happen.

Klaar om aan de slag te gaan!

De plantjes staan in de tuin, het huis is opgeruimd, al mijn boeken zijn gelezen en internet is leeggeshopt, dus ik ga volgende week gewoon weer aan het werk! Niet te hard van stapel lopen dit keer, want dan zit ik zo weer op de bank met een rare aandoening – ik bedoel, pleuritis, wie krijgt dat nou?

Maar straks eerst een lekker lang warm weekend! Als dat geen bbq-en wordt!

Plantjes therapie

Was eerder al de eenzame aardbei overleden, in de periode dat ik zo ziek was dat ik niet eens de trap meer opkwam, legden al mijn kleine zaailingen ook het loodje. Tekort aan liefde, bemoedigende woorden, maar vooral water. Oeps. Om nu te voorkomen dat het helemaal niets wordt met de tuin deze zomer, ben ik daarom gezwicht voor de makkelijke uitweg.

(Nou ja zo makkelijk was het ook weer niet. Ik moest op de fiets en dat gaat nogal langzaam als je longinhoud met de helft beperkt is. Kwieke omaatjes schieten me aan alle kanten voorbij. Door het rode licht! Foei! Ja daar begin ik niet meer aan, want stel dat ik het halverwege afleg. Stoer op de pedalen staan is er even niet bij. Maar dit alles geheel terzijde.)

De makkelijke weg bestaat uit het kopen van planten die het al doen. Hop naar de intratuin waar het erg goed toeven is op dinsdagmorgen. Heerlijk rustig en bovendien hebben ze nu het nog zo vroeg in het seizoen is nog ontzettende veel plantjes! Ik keek mijn ogen uit en heb behoorlijk ingeslagen. Ik was er tenslotte met mijn werkeloze broertje, dus konden we lekker veel spulletjes meenemen. Wat een feest. Nu alleen nog even wachten tot de IJsheiligen van mei voorbij zijn, en dan stop ik alles in de grond.

Met het kopen van plantjes was ook de inspiratie helemaal terug. Dus ik waag alsnog een poging tot de eigen kweek van wat tomaten, Spaanse pepers en pindaatjes. Moet je kijken wat er vanmorgen plotseling is opgekomen! Ik beloof er dit keer WEL goed voor te zorgen.

In de keuken met Nic (6): Zalmtaart

Aangezien ik door de Prednison alleen nog maar aan eten denk, heb ik van het weekend met mijn neus in de kookboeken gezeten om wat lekkere recepten uit te zoeken om deze week te proberen. Maar eerst stond er zalmtaart op het programma, van een receptkaartje van de Albert Heijn. Uiteindelijk heb ik van alle ingrediënten alleen de zalm serieus genomen, voor de rest maak ik quiche toch het liefste op mijn eigen manier. Niks geen slagroom of melk en bladerdeeg, nee, hartigetaartdeeg moet je hebben en een mengsel van drie eieren en roomkaas. En ook het groentenpakket dat erin moest vond ik een beetje jammer, dus werd het een eigen mix van rode paprika en bosui. Heerlijk!

PS Omdat het toch zo lekker ging, dat gekook, vond ik dat ik ook best koekjes kon bakken gisteren. Eierkoeken, volgens het recept van de moeder van. Snel en makkelijk en mislukken kon niet. Op het oog leek het ook heel wat. Helaas waren ze verder niet te eten haha! Morgen een nieuwe poging. Ik kan toch verdorie wel koekjes bakken?

Seizoensopening!

Ongelofelijk, maar gisteren – 14 april – hebben we het bbq-seizoen feestelijk geopend! Dat er een minihittegolf zou komen was voor iedereen een beetje een verrassing, de supermarkt was er in ieder geval nog helemaal niet klaar voor. Dat wil zeggen, ze hadden nog nergens ‘ook voor op de bbq’ stickers op geplakt en kooltjes hadden ze ook nog niet. Gelukkig hadden we nog een mooie aansteekzak liggen van vorig seizoen, snel de fik erin en gaan…! Een beetje bbq-en in de tuin is echt het mooiste dat er is!

Oh, en omdat het weer toch in de war is, besloten we om dan ook maar vast naar Vinkeveen te gaan om lekker in de zon te liggen. Je moet wel, want er is nog nauwelijks schaduw omdat er nog geen blaadjes aan de bomen zitten. Zwemmen zelf ging mij wat te ver – het water was echt heel koud – maar de mannen niet. Helden!