Af en toe moet je het gewoon doen: bowlen. Alleen het plaatjes maken bij zo weinig licht is lastig, dus nu mag ik van mezelf weer een nieuw objectief uitzoeken. Hoera!
Kijk, deze is tof, maar met iets teveel beweging.
Deze is minder bewogen, maar dat kwam ook omdat de persoon in kwestie minder fanatiek was. Ha!
Gaaf hoor, de feestjes bij mijn op werk! Maakten we eerder al Bob Ross schilderijtjes, dit keer pakten we het groter aan: we gingen graffiti spuiten. Je moest je wel in een soort operatie-outfit hijsen, maar dan heb je ook wat. Hartstikke gaaf om te doen! Ik vrees alleen wel dat ik vanaf nu heel anders naar tunnels, treinen en willekeurige lege muren kijk. Moet verf op!
Terwijl om ons heen de mooiste dingen in de lucht te zien waren, was Tye toch met name gefascineerd door het meest simpele vuurwerk dat er bestaat. Volgend jaar doen we alleen nog maar sterretjes! Oh en de jackpot? Nope, weer niks.
Les twee was alweer vorige week, maar ik heb het zo druk gehad met werk en alles dat ik er helemaal niet aan toe gekomen ben er iets over te vertellen. Het was een pittige les, over diafragma’s en sluitertijden, altijd iets waar ik moeite mee heb gehad. Maar ik snap het (enigszins), dus nu is het een kwestie van uit mijn hoofd leren.
Over mijn plaatjes was de fotograaf wel tevreden, alleen kreeg ik er flink van langs over de afdrukkwaliteit. Nou was ik daar zelf ook niet erg blij mee dus ben ik nu een aantal andere printservices aan het uitproberen. Online zien ze er gelukkig wel goed uit. Oordeel zelf maar!
Om in de juiste sfeer te blijven, ben ik in de tussentijd ben ik naar Zoom Experience geweest. De bedoeling was om een statief te kopen, maar het was zo gruwelijk druk, dat dat er niet van gekomen is. In plaats daarvan hebben we een aantal portfolio reviews bijgewoond, hartstikke leuk om te kijken wat anderen ervan bakken en wat de ‘professionals’ daarvan vinden!
En aangezien dat statief er toch van moest komen, heb ik er bij thuiskomst snel een online gekocht zodat ik daar nu mee aan de slag kan. Van de week is hij bezorgd, dus binnenkort de resultaten!
Vandaag had ik mijn eerste ‘les’ van de basiscursus fotografie! Van tevoren werd ik toch wel stiekem wat zenuwachtig, want je moest een foto meenemen waar je zelf best blij mee was. Drama, drama. Een half uur voor ik weg moest heb ik uiteindelijk gekozen en na wat geklooi met de printer snel mijn spullen gepakt en gegaan! Op cursus bleek het gelukkig de andere cursisten ook niet meegevallen om te kiezen want iedereen had zoiets van ‘Ja, ik vind hem mooi, maar twijfel, twijfel’. Eentje had er zelfs de hele zomer over nagedacht.
Nou, ik niet. Komt ie.
[klikerdeklik voor de grotere foto op Flickr]
We kregen eerst een uurtje theorie en daarna gingen we gezellig de foto’s bekijken. Er zaten echt super mooie exemplaren bij…dus net toen de moed me in de schoenen begon te zinken en ik klaar stond om weg te rennen kwam mijne aan de beurt… Ze vonden hem tof! Ik was dan ook de enige was met een volledig plaatje en geen close-up. Het was net een ansichtkaart vonden ze *grijns*. Dat geeft me moed voor de volgende keer, want het is tijd voor de opdracht. Wordt vervolgd dus!
Daar was ik wel weer aan toe, een dagje relaxen in Naturique, een hele fijne beautytoko waar ik zo’n beetje ieder jaar een keer naar toe ga. Alleen zit het in Spaarnwoude, dus moest ik om 6:15 opstaan om de trein te nemen naar Sloterdijk waar ik opgehaald zou worden. Minder relaxt.
Dan dan het schema! Beentjes harsen, gezichtsbehandeling, rimboe van wenkbrauwen laten kappen, even in het zwembad, zonnebank, massage, lichaamspeeling, druk, druk, druk. Er is ook nog een sauna, maar daar hadden we gewoon geen tijd voor. Echt ontspannen en de hele dag niets doen? Nee, maar ik ben weer helemaal het mevrouwtje, dat wel.
Alleen de terugreis he. Er was iets met een dreigend onweer, een seinstoring en het feit dat er vanaf Duivendrecht alleen maar stopteinen naar Utrecht reden. De eerste was een kwartier vertraagd en zat bovendien vol met U2-gangers, die er gelukkig vrij snel weer uit moesten. Niet dat dat hielp, het was nog steeds een kwestie van sardientjes. En verder stopten we overal. Holendrecht (die had ik al gezien, bij daglicht nog steeds even droevig), Abcoude en toen bij Breukelen besloot de trein dat hij niet naar Utrecht ging, maar naar Gouda, en kon ik er weer uit. Met tienduizend mensen gewacht op een Sprinter die niet kwam (“De Spinter naar Utrecht Centraal van weet-ik-hoe-laat die rijd niet meer, u kunt beter de volgende nemen.”) en dus was het nogal druk. En als je er dan uiteindelijk bijna bent, blijkt alles voor Utrecht stil te staan. (Dat wist ik al, via iPhone en Twitter, ik was zeker niet de enige.) Eenmaal in de stationshal was ik echter onwijs blij dat we het gehaald hadden want “Vanwege een sein- en wisselstoring is het treinverkeer van en naar Utrecht ernstig ontregeld. U moet rekening houden met vertragingen van meer dan een uur.” Nou, dat maakte dat ik daarna door een wolkbreuk naar huis moest fietsen niet meer zo erg. Thuis.
Relaxt!
Braaf ben ik vanavond na de pizza naar het stemlokaal gewandeld om te stemmen onder het motto ‘elke stem tegen de PVV is er eentje’. Eerst kreeg ik nog het standaard geklets over mijn achternaam, want die is oh-zo bijzonder en toen mocht ik een van de hokje in. Om te stemmen op papier! Nou, nou, poe, poe, waar is de moderne tijd gebleven? Voor zover ik me kan herinneren heb ik altijd via de stemcomputer mijn stem uitgebracht. Al dat analoge gedoe was best een uitdaging. En als het rode potlood niet an een ketting had vastgezeten, had ik het mee naar huis genomen.
(Oh, en nog even een schattige anekdote; we kwamen onderweg wat mensen tegen die al klaar waren, waarvan de vader tegen zijn dochter – die zo te zien voor het eerst mocht stemmen – zei: “Netjes ingekleurd?” “Ja, ja” “Toch wel 1 vakje he?” “Paaahaaaa!”.)
Ondanks de schaduw die er over deze dag gevallen was, gingen we toch even de stad in. De vrijmarkt ontwijkend hebben we met vrienden een klein dansje gedaan op het Domplein. En een klein biertje gedronken. En cheeseburgers gehaald bij de Mac, aangezien “twijfelachtig bereid voedsel” met die enge griep die op de loer ligt niet mijn voorkeur heeft.
En eigenlijk was het hartstikke leuk en gezellig, maar toch blijft gisteren een kutdag. Zo stom.
Het had me natuurlijk al moeten opvallen dat toen ik hier gisteravond gezellig zat er verdacht weinig treinen voorbij kwamen. Maar ja, wijntje, hapje eten, kletserdeklets, tijd vliegt!
Dus toen ik uiteindelijk nietsvermoedend op het station was aangekomen om terug naar Utrecht te gaan, bleek er iets aan de hand. Iets met ‘logistieke redenen’ (stroomstoring bleek later). Iets met ‘minder treinen van en naar Utrecht’. Iets met ‘kijk maar even wat je doet’. Het mevrouwtje van de NS kon me ook niet meer vertellen dan ‘Er komt misschien wel een trein straks (over drie kwartier). Een stoptrein ja. Perron? Nee dat weten we niet, let maar op de omroepberichten. Tot ziens!’
En wat doe je dan? Dan bel je je vriendje natuurlijk, zodat hij je kan komen redden! Maar ja, Amsterdam Centraal is niet echt handig met de auto, dus spraken we af in Holendrecht. Nou, ik was nog niet eens bij Amstel of hij was daar al! Helaas nam ik eerst de verkeerde uitgang, waardoor ik weer een kilometer terug moest lopen. En hij maar wachten.
Ik ben heel benieuwd of er nog boetes binnenkomen de komende tijd, want hij was er onverantwoord snel :-). Openbaar vervoer? Een grote zucht.
In 7 dagen kun je best veel doen! Schuren, plafond witten, muren verven, deuren en overig houtwerk verven, plinten onder handen nemen, gordijnroedes ophangen, gordijnen maken en dan ook nog af en toe naar het strand moeten. Gelukkig is mijn nichtje heel tevreden. Elke keer als ze haar kamertje binnenloopt is het “mooi keurtjes, mooi keurtjes, ross!”. Prettig als je werk zo gewaardeerd wordt!