Was eerder al de eenzame aardbei overleden, in de periode dat ik zo ziek was dat ik niet eens de trap meer opkwam, legden al mijn kleine zaailingen ook het loodje. Tekort aan liefde, bemoedigende woorden, maar vooral water. Oeps. Om nu te voorkomen dat het helemaal niets wordt met de tuin deze zomer, ben ik daarom gezwicht voor de makkelijke uitweg.

(Nou ja zo makkelijk was het ook weer niet. Ik moest op de fiets en dat gaat nogal langzaam als je longinhoud met de helft beperkt is. Kwieke omaatjes schieten me aan alle kanten voorbij. Door het rode licht! Foei! Ja daar begin ik niet meer aan, want stel dat ik het halverwege afleg. Stoer op de pedalen staan is er even niet bij. Maar dit alles geheel terzijde.)

De makkelijke weg bestaat uit het kopen van planten die het al doen. Hop naar de intratuin waar het erg goed toeven is op dinsdagmorgen. Heerlijk rustig en bovendien hebben ze nu het nog zo vroeg in het seizoen is nog ontzettende veel plantjes! Ik keek mijn ogen uit en heb behoorlijk ingeslagen. Ik was er tenslotte met mijn werkeloze broertje, dus konden we lekker veel spulletjes meenemen. Wat een feest. Nu alleen nog even wachten tot de IJsheiligen van mei voorbij zijn, en dan stop ik alles in de grond.

Met het kopen van plantjes was ook de inspiratie helemaal terug. Dus ik waag alsnog een poging tot de eigen kweek van wat tomaten, Spaanse pepers en pindaatjes. Moet je kijken wat er vanmorgen plotseling is opgekomen! Ik beloof er dit keer WEL goed voor te zorgen.