Dag Pimmetje. Je bent verschrikkelijk oud geworden, ruim 17 jaar, en je was een beetje een flapdrol met je halve staart en je boevenstreken.

Dat leverde goede sterke poezenverhalen op, zoals dat je stiekem het bakje van Pom leeg probeerde te eten maar daarbij zo hard slobberde dat er elke keer iemand je op je kop kwam geven. Dat je niet zo goed was in gaan liggen en dat elke keer bijna koppeltjeduikelend moest doen. En dat je een vogeltje ging vangen en toen met een (nog levende) eend in je bek thuis kwam. Zucht. Ik mis je nu al.

2 thoughts on “ Dag Pim ”

  1. Lief zo’n im memoriam…..
    Hij spinde tot het laatst aan toe en lag in mijn armen te slapen tot het einde

Comments are closed.