Gisteren ben ik voor het eerst in een maand of vijf weer eens in de sportschool geweest. Stom hoe snel dat gaat, van twee keer per week een beetje trainen naar helemaal niks meer doen. Eerst stak de ziekte zijn nare hoofd op en daarna ‘mocht’ ik niet, vanwege het infectiegevaar dat bij de chemokuur kwam kijken.

Ik vond het in ieder geval wel weer kunnen – dat ik erheen ging – en dus stond ik gisteren tien minuutjes op de crosstrainer, heb ik tien minuutjes gefietst en nog eens tien minuutjes uitgelopen op de loopband. Niet te actief, je moet rustig beginnen. Nou….ik was Kapot! Na 2 minuten al! Maar verder was het goed, kwestie van opbouwen en volhouden, en misschien broertje overhalen om ook weer eens te gaan? Alleen is ook maar zo alleen!