Moeilijk, moeilijk, moeilijk! Ik dacht dat ik na het midgetgolfen gewoon golfen ook wel zo door zou hebben. Maar dat valt nog niet mee. Stok recht houden, beetje door je knieen (“Frans toilet! Frans toilet!”) en dan vanuit je schouders slaan. Moeilijk! Leuk!

(En de dag erna verschrikkelijke spierpijn natuurlijk. We waren ook best lang bezig, en als je niet achter je bal aan hoeft te lopen, ben je veel aan het slaan. Ik voel allemaal spieren waarvan ik niet wist dat die er uberhaupt zaten. Geeft niks, ik zou zo weer gaan!)

Dat ik met weinig slaap niet op mijn best ben, bleek maar weer eens toen we elf dagen geleden op een hufterige tijd op Schiphol waren om op vakantie te gaan. Niet dat het veel uitmaakte, want wanneer ik ga vliegen ben ik altijd een beetje nerveus en haat ik iedereen in het vliegtuig. Wat scheelde was dat de gemiddelde leeftijd in het vliegtuig toch zeker wel boven de 80 lag en er geen jankend kind te bekennen was. Een van de grote voordelen van laat in het seizoen gaan, de kindertjes zitten alweer op school. Half in coma kwamen we aan op Mitilini Airport waar we gelukkig niet met de bus mee hoefden (2,5 uur rijden naar onze locatie hoorden we later) maar waar ons eigen glimmende karretje al klaar stond. Het bebaarde meneertje dat tegelijk met ons zijn (oerdegelijke) auto kwam halen, stond heel jaloers te kijken naar onze Jimny (hehe). Mocht zeker niet van zijn vrouw. Gelukkig ben ik een goede vrouw (ha!). Van de heenrit weet ik niks meer, behalve dat we behoorlijk verkeerd reden omdat ik een afslag miste. Oeps. Eenmaal in Molyvos koffer neergekwakt en gaan slapen bij het zwembad. In de zon. Ja, wij hadden WEL zon, de hele tijd, heel veel, lekker warm! Jeuj!

In de dagen erna combineerden we kleine excursies met veel uitrusten en boeken lezen (3,5 boek uit waarvan een hele dikke) op het strand. We zijn naar de bronnen van Eftalou geweest maar dat was best stom. De hele plomp lag vol met ouwe vellen en aangezien ik toch niet meer in wonderbaarlijke genezing hoop hebben we het erbij plonzen maar achterwege gelaten. Het kasteel van Molyvos was wel erg tof, alleen konden we er niet in omdat het gesloten was voor renovatie. Dat was niet het geval bij het “Petrified Forest”, oftewel het Versteende Bos. Mooi hoor, allemaal stronken van steen! Kijk, deze is net een chagerijnig oud mannetje 🙂

En niet te vergeten, veel off the road gereden. Ik vond het af en toe echt poepeng, witte knokkels van het goed vast houden terwijl mijn ingewanden alle kanten op gingen. En toch is het leuk! Beetje grinniken zo van “haha, vond jij het eng, ik vond het echt niet eng hoor!”.

Sowieso is Molyvos niet de plek waar je moet zijn als je last hebt van hoogtevrees of zoals ik, steiltevrees. Het dorpje ligt op een berg, het hotel stond onderaan en dat betekende dat we iedere avond als een hijgend paard uiteindelijk bij de restaurantjes aankwamen. Die dan een mooi balkon hadden met uitzicht op de baai. Maar niet over het randje kijken, want daar was een afgrond van 30 meter! Niet teveel eten en hopen dat er geen hele dikke mensen naast je komen zitten.

Verder de strandjes van Petra, Anaxos, Gavanthas, Sigri en Eressos gecheckt, allemaal tof en lekker rustig (lees: leeg). In Eressos staat De Rots waar Sappho vanaf gesprongen was toen ze het niet meer zag zitten, maar welke dat precies was weet ik niet, er waren nogal veel rotsen. En Lesbos is geen Amerika, dus geen borden, MacDonalds, reuzenrad of mensen in klederdracht. Het beste strandje bleek uiteindelijk dat van Petra, 10 minuutjes rijden met veel kleine eettentjes. Grappig wel, strandje in dorpje waar we zitten vinden we meestal stom dus scheuren we elke keer hele eilanden over naar andere strandjes).

En zo vlogen de dagen voorbij en konden we zo’n beetje het hotel achter ons sluiten. De dag voor vertrek hadden ze alle strandstoelen al in de opslag gezet en waar veel eettentjes al gesloten. Maar toch raad ik het iedereen aan, lekker laat in het seizoen gaan. Heel veel rust en nog even lekker opwarmen voor het echt koud wordt. Zucht, mag ik nou weer terug?

Toen ik de neiging kreeg om overal voedsel te gaan verstoppen en steeds langer wilde gaan slapen (ik haal makkelijk 9 uur per nacht), wist ik dat het tijd was om nog even op te warmen voor de herfst echt inzet. Dus, euh, als je denkt, wat is het stil op log, dat klopt! Ik zit namelijk bijna hier!

Omdat we toch geen woonwerk verkeer hebben waar je een serieuze auto voor nodig hebt, zijn we aan het kijken naar een busje-voor-erbij. Als een soort extra kast of een schuurtje, voor weekendjes weg of langere surf (hij niet ik) en boekenlees (ik en ook hij) vakanties in Zuid-Frankrijk en eigenlijk gewoon voor de leuk. Vandaag waren we daarom met Tom-Tom op bezoek bij Kieft & Klok. Supergaaf hoor, echt niet normaal. En ook nog wat geleerd. Zo weet ik nu bijvoorbeeld het verschil tussen een T2 uit Europa en eentje uit Californie. Handig voor Triviant!

Mijn uitzicht de afgelopen week, ’s avonds dat is, want overdag moesten we op het strand liggen en in de zee spelen en met de Jimny scheuren (vriendje is in vorig leven Griek geweest, een Griekse rally coureur, geen twijfel over mogelijk) en heel veel feta en olijven eten! Thuis zijn is ook wel weer gezellig, vooral voor Joop want die heb ik best wel gemist (al was de vlooieninvasie op mijn benen minder), maar als het weer zo blijft ga ik snel weer wat boeken!

Voordat we op vakantie gaan, moesten we nog even oer-Hollands met kleine Laura naar de kinderboerderij. Als ik ooit de loterij win, begin ik er ook een. En dan ga ik natuurlijk niet zelf poepscheppen enzo, maar lekker op de tracktor rondscheuren en ’s nachts stiekem de koeien omduwen 🙂 Niet overdag, want dan horen ze je aankomen en ze zijn best wel soort van groot!