Nog meer rijles

Vandaag weer vier uur achter elkaar in die auto gezeten – vriendinnetje aan de telefoon: “In wat voor auto rij je eigenlijk?”, ik: “Euh…een witte?” – en het ging allemaal wel iets beter dan de vorige keer! Ik heb inmiddels ook tijd om ook een beetje om me heen te kijken en wat me daarbij opviel is dat je eigenlijk vreselijk laag zit in een auto. Op de fiets heb ik veel meer overzicht! Of is dat puur vanwege het snelheidsverschil? Wat trouwens ook irritant is, is rij-instructeur taal…de zinnen “vlot door naar z’n drie” en “lekker aansluiten bij de rest” kan ik echt niet meer horen :-).

Trouwens, ik heb vandaag even gekeken, het is een Opel Astra, een witte :-).

Rijles

Mijn postgedrag hier is tijdelijk even wat minder, omdat ik bezig ben met mijn tiendaagse rijopleiding en dat hakt er nogal in. Ik vind het allemaal heel leuk, maar het is wel erg vermoeiend. Gisteren voor het eerst echt op de weg gereden 🙂 Doodeng! Het opschakelen heb ik wel zo’n beetje door, alleen met terugschakelen voor de bochten ben ik steeds veel te laat, waardoor ik als een coureur erdoorheen moet scheuren 🙂

Iemand nog tips? Dingen die jou hielpen bij je eerste rijlessen?

Canon PowerShot A85

Na een paar kleine probleempjes met de drivers, heb ik mijn speelgoed eindelijk aan de praat. Vooral het nemen van een aantal foto’s en het dan aan elkaar plakken met PhotoStich is fantastisch – zonder prutsen gewoon panorama’s maken. En de kleuren die het ding produceert, helemaal goed. Ik ga weer even verder lezen in de handleiding, maar zie hier vast een stukje van mijn balkon :-).

Zen

“Beginnen met zen kan duizend redenen hebben. Maar de puurste zen beoefening is zonder reden. Niet om er beter van te worden, niet om er rustiger van te worden. Misschien gebeurt dat wel, misschien ook niet. Waar het in zen om gaat is ontdekken wie je bent, precies zoals je bent. Soms rustig, soms onrustig. Soms vol energie, soms doodmoe. Dat is de essentie van je leven. Precies zoals je bent. Er is geen ideaal om na te streven. Af en toe de schoonheid en de perfectie zien in het weerbarstige, onvolkomene van jezelf en de hele situatie. Dat is zen.”

Nu met ik met name doodmoe :-). Maar dat is blijkbaar ook heel zen!

Olympische Spelen

Sinds het begin van de Olympische Spelen zit ik me al af te vragen waar die vijf ringen nou toch eigenlijk voor stonden. Vijf continenten dacht ik, maar toen ik ging tellen kwam ik op zes: Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Afrika, Europa, Azië en Oceanië. En aan hoe meer personen je het vraagt, hoe meer antwoorden je krijgt.

Tijd voor Google. Alleen Google is het niet eens. De ene site zegt vol stelligheid dat de ringen vijf continenten symboliseren, andere sites beweren juist dat de ringen specifiek niet voor de continenten staan. Ik bleek wel mijn continenten verkeerd te hebben, Noord-Amerika en Zuid-Amerika zijn samen een – oeps!

In ieder geval zeggen de sites die het niet eens zijn met de continenten dat de ringen het symbool zijn voor eenheid en sportieve samenkomst tussen alle continenten. Bovendien kunnen met de vijf kleuren van de ringen en de witte achtergrondkleur alle vlaggen van de wereld ingevuld worden. Wie er echt gelijk heeft daar kom ik niet echt uit. De officiele site van Athene 2004 laat het een beetje in het midden. Nou ja, gewoon geloven wat je leuk vindt dus!

Ik kwam ten slotte ook nog een fijn weetje tegen: Pierre de Coubertin, die de ringen bedacht, deed dat op basis van een afbeelding die hij ergens in Griekenland op een artefact had gezien. Ik weet dus wel waar ik naar op zoek ga op Rhodos!