Donderdag aanstaande

Ik begin me stiekem toch een beetje zenuwachtig te maken voor de volgende chemo in het ziekenhuis aanstaande donderdag. Zo’n gevoel van er helemaal geen zin in hebben. Ik weet ook niet zo goed wat ik kan verwachten, zonder enorme stootkuur prednison vooraf. Dat is trouwens maar beter ook, want op de dagelijkse dosis van 60 mg ga ik al zo hard, niet normaal. Ik hoef niet te slapen, ik kan keihard fietsen en ik praat en praat en praat. Nog twee weken en dan mag ik ook daarmee afbouwen, dan komt er misschien weer wat rust in de tent.

Toch had ik ook weer een mazzeltje vandaag: de boeken die ik bij Amazon besteld had zijn binnen en heb ik dus mooi wat te lezen donderdag. De verwachtte leveringsdatum was 8 juli, dus veel hoop had ik niet, en toen waren ze ineens daar!

PS Alle kaarsen (ook die nep-maar-arbeidsinspectieveilige dingen van Philips) mogen weer aan he! Ik heb het nodig!

Nog meer voetbal!

Het sushi eten was met voorbedachte rade, want zometeen stap ik weer op de fiets richting HQ. Vanavond is daar het grote voetbal kijken op de beamer festijn met allemaal collega’s en aanhang. Heb er zin in en niet alleen het ballen, maar ook de hapjes haha!

Het valt me trouwens op dat ik een heleboel vrouwen spreek (op vriendinnetje Happy Face na, de grote voetbalhater, die me wel wees op het feit dat ik een afspraak aan het plannen was op een Nederland-speelt dag, foei voor mij) die allemaal best wel behoorlijk fan zijn en op enigszins intelligent niveau kunnen meekletsen over aanvalsfouten en buitenspel. Het grote verschil tussen de mannelijke en de vrouwelijke fan is dan ook alleen de enorme feitjeskennis van de eerste groep, zo van wie is de tweede keeper van het Kroatische elftal (iets met Vietsj) en toen-en-toen (1978 ofzo) speelden we zus-en-zo (4-4-3, heb ik er elf?). Ik maak me meer druk om het feit dat de shirtjes zo grappig strak zijn en dat Robben van die gekke korte armpjes heeft (wel eens op gelet?).

Anyway, ik ga zo, en ik hoop dat het weer een feestje wordt! Nou wordt het sowieso wel leuk, want ik ben verliefd! Op iemand die ik afgelopen maandag voor het eerst zag: Orlando Engelaar. Poe-hee zeg ik! Die mag op mijn feestje komen!

Sushi

Rauwe vis (geen zorgen, de zalm is gerookt) is misschien niet zo’n goed idee in mijn toestand, maar zolang ik me goed voel, vind ik het best kunnen. Ik heb net zelf sushi gemaakt! Supersimpel eigenlijk, het komt neer op een half uurtje klungelen met een oprolmatje, gedroogd zeewier en ongelofelijke plakrijst. Ik durf er geen foto van te maken, want hoogstaand ziet het er niet uit, maar als het lekker is maak ik het vast nog een keer en dan volgen wel wat plaatjes. Deal?

(Waarom ik mezelf dit aandoe vraag je? Van de prednison krijg ik ontzettende vreetkicks, waar ik niet aan toe mag geven van mezelf. Ik zou de hele dag wel kunnen eten, maar alles is al zo gezwollen en dan voel ik me echt helemaal niet lekker. Bezig zijn met eten maken daarentegen helpt onwijs om mijn gedachten wat snaaien betreft te verzetten. Het is eigenlijk gewoon therapeutisch. Ook leuk voor vriendje-lief, want ik kook alles wat hij maar wil, maakt niet uit hoe lang het duurt of hoeveel werk het is!)

Op bezoek bij Tijn

Ben even op babybezoek geweest bij Tijn, een prachtig klein mannetje van een vriendinnetje van mij. Het blijft bijzonder hoe alles erop en eraan zit maar dan in het ongelofelijk ieniemienie… Heb meteen weer zin om konijnen te maken en heb dan ook de drang bij de gedachte gevoegd en heb wat stofjes bij elkaar gezicht voor een retro versie. (Geen zorgen Azijn, ben inmiddels ook aan je hoesje begonnen!)

Bijwerkingen

Wat de verwachting al was is dan toch echt begonnen, het vocht vasthouden en daarmee het grote opzwellen. Qua kilo’s en uiterlijk vind ik mijn zwemband en mijn bolle toet het ergste (ik begin op een soort zwangere hamster te lijken), maar het pijnlijkst zijn mijn knieen. Even iets uit het onderste schap uit de supermarkt pakken is er niet meer bij of het bakje van Jopie van de vloer vissen om hem te voeren. Dat eerste is nog wel op te lossen (Albert.nl), maar hoe leer ik Jopie om aan tafel te eten?

Voetbal!

Ik heb nog even snel een oerlelijke rood-wit-blauwe-oranje boa gescoord bij de Kruitvat en dus ben ik helemaal klaar voor vanavond. Gooi de bitterballen in de frituur en zet de blokjes kaas met vlaggetjes op tafel en dan kunnen we los! Ik zeg 1-0 voor onze jongens 🙂

Positief denken heeft me ver gebracht de laatste paar dagen dus dat zet ik gewoon even voort…!

Raad eens wie er al weer thuis is?

Ik!

Ze blijven me verbazen in dat ziekenhuis. De prednison stootkuur ging zo goed dat ze besloten om vandaag meteen de eerste chemo erachteraan te knallen. Dat was even een lange lig, maar het is gelukt. Om 8 uur gestart met de eerste infusen: de laatste prednison, middeltje tegen kotsen, beschermend spulletje voor mijn blaas, de chemo zelf, vocht, vocht, vocht, nog meer spullen tegen misselijkheid, nog wat vocht en toen kon ik keurig om half zeven het ziekenhuis al verlaten!

Vooralsnog voel ik me prima, het is even wachten tot alle bescherming is uitgewerkt. Ik ga het even rustig aan doen, maar ben wel heel erg blij dat ik weer lekker op de bank zit!

Dank voor alle medeleven!