Beetje jammer. Mijn fijne nieuwe telefoon komen ze morgen gewoon weer ophalen. Het geluid dat zo slecht was, waar ik eerst wel mee kon leven, blijkt toch een soort van verschrikkelijk irritant te zijn. Ik heb mijn belbundel verdrievoudigd en dat is ook wel noodzakelijk want ik versta helemaal niets van wat er gezegd wordt. Mensen moeten dingen echt tien keer zeggen voordat ik het begrijp.

Nadat ik afgelopen weekend een afspraak probeerde te maken maar ik het bijna niet voor elkaar kreeg omdat ik er helemaal niets van verstond was de maat vol. Ik heb T-Mobile gebeld met een vaste lijn (moest wel) en het ding gaat in de reparatie. Duur: 10 weken. Welja!

Helaas ook het einde van het mobloggen. Zucht.

Ik heb een nieuwe telefoon, de Samsung E720. Het geluid zuigt aan alle kanten, er zit een lelijk T-Mobile logo op (met een suikerklontje wegpoetsen durf ik nog niet aan), maar het boeit allemaal niet. Je kunt er namelijk foto’s mee maken (had je dat nog niet?) en filmpjes. Je lacht je wild! Het enige dat je nodig hebt zijn rare grappige vrienden die een beetje camerageil leuk op camera zijn, lol gegarandeerd!

Afgelopen zaterdag heb ik een nieuw dieptepunt bereikt in mijn kluskunsten. De pot met verf stond op het trapje en het trapje moest verplaatst worden. In plaats van dat ik de pot eraf haal, het trapje verplaats en dan de pot verf weer pak, dacht ik dat ik best het trapje met de pot verf erop in een keer kon wegzetten. De volledige inhoud van de pot ging dus over de vloer.

Gelukkig is het verf op waterbasis. Na een half uur schrobben (van vloer en zelf) zag je er (bijna) niets meer van.

Heb voor mijn verjaardag boekenbonnen gekregen van de papa en de mama…alsof ik nog niet genoeg te lezen heb!

Een lichtpuntje in de gebeurtenissen van vandaag: Reina van Digidiary.co.uk is na een lange wandeling veilig thuis aangekomen en logt over haar belevenissen. Het zijn niet de leuke stukjes zoals we die van haar kennen, maar het is heel fijn om te horen dat alles goed met haar is.