Stiekem ben ik toch wel een beetje fan van Michael Moore. Het is een dikke, vervelende man waarvan ik af en toe twijfel of hij wel echt helemaal de feiten op een rijtje heeft en die bovendien vreselijk overdrijft, maar ach, zo is Theo van Gogh ook. Als Moore ergens een een punt van maakt, dan maakt hij er ook echt een PUNT van. Dat vind ik wel grappig.
Fahrenheit 9/11 gaat over Bush. Bush is namelijk een idioot en dat wil Moore graag bewijzen. Wij mensen-met-iets-eerlijkere-media wisten dat natuurlijk allang, maar ik kan me zo voorstellen dat er heel wat Amerikanen geschokt zijn bij het zien van deze film. Moore haalt er een stelletje steenrijke arabieren bij, wat dubieuze maar eveneens schatrijke zakenvriendjes van Bush, en de dag die de Amerikanen nooit zullen vergeten. Een combinatie die leidt tot een beschuldigende documentaire over corruptie en smerige spelletjes die indruk maakt.
Ik vond hem niet half zo slecht als ik had verwacht. Ga hem zien, of huur hem, en als je Moore niet kunt uitstaan dan kan ik maar een ding zeggen: don’t hate the player, hate the game :-).
Liever iets anders zien maar weet je niet wat? Even naar de Jamayo filmrecensies!
Je kunt mij veel wijs maken, maar het fenomeen patat-boot op de Plassen, daar geloofde ik niet in. Tot gistermiddag, toen kwam hij namelijk gewoon voorbij varen.
Cocktails maken is leuk! En cocktails drinken is nog leuker! En omdat ik een beetje koppijn had van het feestje, heb ik in het kader van katerbestrijding ’s middags nog maar een caipirinha gemaakt. Een wondermiddel! Hij was niet alleen vreselijk lekker, het hielp ook heel goed tegen dat duffe gevoel. Ik ben wel heel erg blij met de ijscrusher die ik gekregen heb, want om katerig met een theedoek en hamer aan de slag te gaan was geen prettig vooruitzicht :-).
Voor mijn feestje van vrijdag zat ik te denken om naast biertjes en wijntjes en sapjes ook cocktails te maken.