Meer nog dan Gladiator bracht Troy me terug naar de middelbare school met blokuren Grieks, alpha-beta-gamma en de gruwelen van werkwoordverbuigingen. Grieks was echter niet alleen drama op vrijdagmiddag, er was ook ruimte voor spannende verhalen over eindeloze oorlogen, stoere helden en beeldschone vrouwen – verhalen die je helaas wel eerst zelf moest vertalen. Zodra het mocht heb ik Grieks dan ook laten vallen waardoor de details van de Trojaanse Oorlog me ook enigszins ontschoten waren toen ik eindelijk de film zag. Echter niet voldoende om me niet te ergeren aan bepaalde wendingen in het plot.

Er waren twee dingen die ik echt heel stuitend vond. Ten eerste het tweegevecht tussen Paris en Menelaus. Dat gevecht is er nooit geweest, want volgens de overlevering overleeft Menelaus de oorlog gewoon en neemt hij Helena als het afgelopen is mee terug naar Sparta. Het tweede wat echt absolute flauwekul was, was dat ze Achilles bij Odysseus in het Paard gestopt hadden. Kom op nou, Achilles was toen al (jaren?) dood! De enige reden dat hij in het Paard zat, was zodat Hollywood een mooie luv-story in een film vol geweld kon verwerken. Briseis (overigens geen familie van en ook geen priesteres, maar dat terzijde) en Achilles moesten waarschijnlijk gezellig romantisch doen om ook vrouwen naar deze film te lokken. Totaal overbodig! Brad Pitt staat bijna vol continu in zijn naaktpak, lijkt me voldoende reden om als vrouw toch wel naar de bioscoop te gaan!

Genoeg gemopperd over al dan niet historische onjuistheden! Al deze kleine onvolkomenheden waren gewoon noodzakelijk om tien jaar oorlog in een film van tweeëneenhalf uur te stoppen. En hoe! De kostuums – het gebrek eraan bij de mannen 😉 – vond ik prachtig! En ook de actie, de opbouw van de omgeving en de vechtscenes waren cool! Hoe Pitt (Achilles) zijn karakter neerzette als tegelijkertijd koelbloedig en emotioneel vond ik geweldig, maar ook Priamus en Agamemnon (die me vreselijk aan Blackadder deed denken…doet hij daarin ook iets?) vond ik super acteren, in tegenstelling tot de mannelijke karakters Paris en Patroclus. De vrouwelijke rollen van Helena en Briseis vond ik wel wat zwak neergezet, alleen Andromache (vrouw van Hector) kon ik van de vrouwen echt waarderen.

Ondanks alle kleine stomme dingetjes heb ik me toch heel erg vermaakt! Je vergeet stiekem namelijk wel dat je naar een halve animatie film zit te kijken; ze hadden maar een schip of drie en toch zie je er duizend! En je inleven is ook al niet moeilijk: iedereen heeft wel een beetje gelijk en iedereen verdient het eigenlijk wel om te winnen of in ieder geval te overleven. Enige uitzondering is natuurlijk Agamemnon…in-en-in slecht! Zo zie ik het graag!