Rondje stadion

Deze wil ik jullie niet onthouden. Het stormt nogal bij mijn ouders en ik kreeg een paar hele zielige foto’s in de mail. Kijk, dit WAS de schuur. Oh, en dit WAS de auto… Overigens zijn het allemaal bomen van de buurman en dat betekent “Volksoploop, toestanden!” in de keurige jaren-30 woonwijk van de Parents.

Ik heb er lang over nagedacht, maar ik ga er toch maar weer eens wat over schrijven. Ook omdat ik best een ingewikkelde periode tegemoet ga en dat iedereen dan snapt waarom ik zo zit te zeuren of waarom ik er soms niet lijkt te zijn. Ik heb dus SLE, een autoimmuunziekte die stomvervelend is….

Wat een feest! Fysiotherapie! Een half uurtje lang gemasseerd worden op kosten van de Staat. Voel me fantastisch, geen pijn meer in mijn rug, kan weer helemaal vrij ademen. Met wat oefeningetjes voorgeschreven huppel ik de praktijk uit. Oefenen? Maar ik ben genezen! Drie uur later. Wat een hel! Fysiotherapie! Alles doet pijn! En niet…

Zo. Albert is geweest, de champagne ligt koud, maandag bakt mijn baas de oliebollen en daarnet is en vrachtwagen aan vuurwerk binnen gebracht. Laat die laatste dag maar komen!